“Κέα.Καλοκαίρι του 2001. Το καραβάκι αργά-αργά πλησιάζει στο λιμάνι. Λιμανάκι μικρό, απλό, λιτό. Έρχομαι πρώτη φορά κι όμως μου είναι τόσο γνώριμο αφού η ίδια φιγούρα ,όπως πάντα στην ζωή μου, με περιμένει στη μπουκαπόρτα. Άσπρη στολή, γυαλιστερή, το πηλίκιο καμαρώνει αφού έχει την πιο ψηλή θέση στο λιμάνι, γύρω στα δυο μέτρα. Δυο καταγάλανα μάτια συγχρονίζονται με το χρώμα της θάλασσας και φεγγοβολούν καθώς με εστιάζουν στο πλήθος. Μια αγκαλιά, δυο φιλιά, δυο κουβέντες : «Καλώς ήρθες αδερφέ!»-«Καλώς σε βρήκα αδερφέ».”
Με τον Γιάννη μεγαλώσαμε μαζί σε μια αυλή από τότε που γεννήθηκε. Πήγαμε στο ίδιο σχολείο(νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο, Λύκειο). Παρουσιαστήκαμε στον στρατό στην ίδια ΕΣΣΟ. Διοριστήκαμε την ίδια χρονιά εγώ στην Πυροσβεστική και αυτός στο Λιμενικό. Εγώ Αθήνα , αυτός Κέα (πάλι μαζί). Μετατεθήκαμε αυτός Καβάλα, εγώ Ξάνθη (πάλι μαζί). Με συνόδεψε στην εκκλησία όταν παντρεύτηκα και το ίδιο έκανα κι εγώ στον δικό του γάμο. Ήταν ο πρώτος που έμαθε ότι έγινα πατέρας και ήμουν ο πρώτος που ενημέρωσε όταν έγινε κι αυτός τρεις μήνες μετά.
Στις 6 Ιουνίου 2008, στο 27ο χιλιόμετρο Δράμας – Καβάλας ο χρόνος για μένα σταμάτησε.
Ο Γιάννης δεν είναι πια εδώ. Δεν μπορώ να ακούσω το γέλιο του, το κλάμα του, την φωνή του. Δε μπορώ να αντικρύσω τα μάτια του που μου μιλούσαν πριν ανοίξει το στόμα του. Δεν το δέχομαι. Δεν μπορώ….Δεν…Δεν…Δεν….
Γιάννη! «αδερφέ»! Θα παλεύω για σένα και την κορούλα σου μέχρι η τελευταία μου πνοή να συναντήσει επιτέλους την δικιά σου….....
Σε ευχαριστώ που μου έδωσες το δικαίωμα να είμαι φίλος σου.
Καλό Παράδεισο να έχεις.
http://www.facebook.com/pages/ELLENIKE-AKTOPHYLAKE-HELLENIC-COAST-GUARD/223141414422?ref=nf
7 σχόλια:
Ας βάλει ο καθένας μας τον εαυτό του στην θέση αυτής της οικογένειας...τι άραγε θα περιμέναμε; το αυτονόητο. Ας ευχηθούμε με αυτό το βήμα να γίνει κάτι που θα απαλύνει τον πόνο αυτής της γυναίκας, αυτής της μάνας!!
Η οικογένεια του και οι φίλοι είναι πικραμένοι απο την υπηρεσία και ιδίως απο τους συνδικαλιστές. Η γυναικα του περιμένει να προσληφθεί στην θέση του σχεδόν εναμισι χρόνο απο προτροπη και ψαξιμο του συναδερφου πυροσβέστη Δημήτρη Μενεμενλη.
πριν από μία ώρα περίπου
Ο Γιάννης μπήκε στο σώμα το 2000 και παρουσιάστηκε στην Κέα. έκατσε εκεί μέχρι το 2003 οπότε και πήγε στην Καβάλα ΠΛΣ 126. Πηγαίνοντας στην υπηρεσία του στις 6.6.2008 σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα. Αφησε πίσω ένα μωρό , τώρα 2 ετών και κάτι.
Γιαννάρα μου στο σχολείο μαζί στη δουλειά μαζί.Να ξέρεις πως η οικογένεια σου δεν είναι μόνη.
Eυχαριστώ για την δημοσίευση συνάδελφοι. Ο θεός να σας έχει καλά έσας και τις οικογένειές σας. Ελπίζω κι ο Υπουργός μας να υπογράψει την πρόσληψη της χήρας με μικρό παιδί άνεργης γυναίκας του για να ησυχάσει η ψυχή του φίλου μας και η δική μας φυσικά...
Μενεμενλής Δημήτρης
ΣΥΓΝΩΜΗ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΚΑΤΙ ΠΡΟΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΙ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΕΝΣΤΟΛΟΣ ΚΑΙ ΝΟΗΜΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ,ΔΗΛΩΝΩ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ Λ.Σ. ΔΕΝ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΕΠ ΟΥΔΕΝΙ ΛΟΓΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ, ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΩ ΜΙΑ ΕΚΤΑΚΤΗ ΕΙΣΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΔΩΘΕΙ ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΑΝΤΟΣ.ΕΚΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΝΤΕΣ!!! ΚΑΙ ΕΑΝ Η ΧΗΡΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΚΑΤΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΛΙΜΕΝΟΦΥΛΑΚΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΣΤΟ ΛΙΜΕΝΑΡΧΙΟ ΚΑΒΑΛΑΣ. ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ ΛΙΜΕΝΟΦΥΛΑΚΩΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ BLOG ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ. ΠΑΝΤΩΝ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΑΝΤΙΠΑΡΕΛΘΩ ΜΕ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΣΑΣ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΗΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΠΗΛΕΥΤΟΥΝ-ΩΣ ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ- ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ. ΑΣ ΤΟ ΣΚΕΦΘΟΥΝ ΚΑΛΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΟΥΝ, Η ΟΡΓΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ...
τιμή μου που έζησα δίπλα σου σαν φίλος.. σ'ευχαριστώ για όλα όσα μου είπες.. είσαι ήρωας γιάννη! πλησιάζει η μέρα.. 6/6..
Δημοσίευση σχολίου