Ο λιμήν των ορέων

Tου Παντελη Μπουκαλα

Δεν θα 'παιρνα όρκο ποιος είναι την εβδομάδα που διανύουμε και ποιος θα είναι την επόμενη ο ακριβής τίτλος του υπουργείου στο οποίο προΐσταται ο κ. Λοβέρδος: Υγείας και Παθήσεων; Υγείας και Διά Βίου Αθλήσεως; Υγείας Και Βλέπουμε;

Θα πρότεινα, λοιπόν, σεμνά και ταπεινά, ώσπου να κατασταλάξουν τα πράγματα να το αποκαλούμε απλώς Λοβουργείο, γιατί έτσι θα πετυχαίναμε τρία τρυγόνια με τον ίδιο σμπάρο: Το «Λοβουργείο» ξεκινάει όπως ακριβώς και το όνομα του υπουργού, με το σχεδόν αγαπητικό «λοβ», που το είδαμε να αποκαλύπτεται δακρύβρεκτο όταν ο κ. Λοβέρδος υπούργευε στο Εργασίας· πρώτο τρυγόνι αυτό. Δεύτερον, εμπεριέχει την αρχή της λέξης «λοβιτούρα», η οποία, ως γνωστόν, λείπει από το σύστημα υγείας όσο λείπει κι ο Μάρτης από τη Σαρακοστή. Τρίτο τρυγόνι, το περί ου ο λόγος όνομα είναι ομοιοκάταρκτο με τη λοβοτομή που είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε για να αντέξουμε τους ακατάσχετους αυτοεπαίνους όλων των έως τώρα υπουργών Υγείας, ιδιαίτερα του κ. Κακλαμάνη («έχω πεπραγμένα εγώ») και του κ. Αβραμόπουλου («εγώ ολοκλήρωσα το έργο μου στην Υγεία»). Τους ακούς και, είτε ασθενής είσαι, είτε γιατρός ή νοσοκόμος, είτε συγγενής, σκέφτεσαι ότι ένα μόνο σου μένει πριν από τη λοβοτομή: να καταφύγεις στον κ. Σαμαρά μήπως και σου δώσει λίγα από τα λεξοτανίλ που εισήγαγε πρόσφατα στην αγορά, ως ειδικός επί της εθνικής καταθλίψεως.

Δεν θα 'παιρνα επίσης όρκο για το πού υπάγεται αυτήν την εβδομάδα η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Και φυσικά δεν θα πόνταρα δεκάρα τσακιστή στο πού ακριβώς ανήκει το Λιμενικό: στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (στον κ. Παπουτσή, για να συνεννογιόμαστε) ή στο υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας (στον κ. Διαμαντίδη δηλαδή, για τους ελάχιστους που ίσως δεν γνωρίζουν ποιος επιστατεί στα της θαλάσσης). Υποτίθεται, βέβαια, ότι εδώ και ένα μήνα αποφασίστηκε η υπαγωγή του Λιμενικού στο θαλάσσιο υπουργείο, αλλά με το ΠΑΣΟΚ όλα είναι ρευστά και τίποτε απόλυτο. Ετσι, όσοι υπηρετούν στο Λιμενικό ούτε πού εδρεύουν ξέρουν ούτε μέχρι πού φτάνουν οι αρμοδιότητές τους ούτε σε ποιον δίνουν αναφορά. Με όλο αυτό το μπέρδεμα και τη σύγχυση μπορεί να εμποδίζεται η ομαλή λειτουργία του σώματος, όμως το κέρδος για τη φιλοσοφία είναι προφανές: Το γένος των ανθρώπων, και πάλι χάρη σ' εμάς τους Ελληνες, ξεφεύγει επιτέλους από τον βραχνά των απόλυτων και ανυπέρβλητων διακρίσεων ανάμεσα σε είναι και μη είναι, σε ανήκειν και μη ανήκειν. Ελευθερώνεται.

Και πώς χαρακτήρισε όλη αυτή τη μετεωρική κατάσταση ο κ. Πεταλωτής; «Εξορθολογισμό» την ονόμασε. Σωστά. Αν εις την πασοκικήν το απολύτως σίγουρο «υπάρχουν λεφτά» σημαίνει «πού πήγαν τα λεφτά;», όπως μας πληροφόρησε ο υπερυπουργός κ. Παμπούκης, τότε γιατί να μη χαρακτηριστεί «εξορθολογισμός» η διάλυση της στοιχειώδους λογικής; Σκόντο θα κάνουμε;