Αδικημένοι σε σχέση με τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους και σε ό,τι αφορά τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα είναι οι Έλληνες που υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας. Όπως προκύπτει από σχετικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Σύνδεσμος Υποστήριξης και Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων (ΣΥΣΜΕΔ) τα στελέχη που υπηρετούν στις Ένοπλες Δυνάμεις σε ευρωπαϊκές χώρες απολαμβάνουν ευνοϊκότερο συνταξιοδοτικό καθεστώς είτε αφορά τη βάση υπολογισμού της σύνταξης, είτε σε αφορά τον ελάχιστο αριθμό ετών στην υπηρεσία είτε στα όρια ηλικίας.
Στο Βέλγιο, για παράδειγμα, όπου η πηγή της χρηματοδότησης είναι αποκλειστικά ο κρατικός προϋπολογισμός η σύνταξη βασίζεται στο μέσο όρο των αποδοχών των τελευταίων 5 ετών και απαιτείται παραμονή μόλις 5 ετών με όριο ηλικίας τα 56 ή τα 60-61 για τους ανωτάτους. Η απονομή της σύνταξης γίνεται μ’ ένα μαθηματικό τύπο, όπου ο μέσος όρος των εισοδημάτων των τελευταίων 5 ετών διαιρείται με το 50 και πολλαπλασιάζεται με τον αριθμό των ετών στην ενέργεια προσαυξημένα κατά 2 έτη.
Στη Σλοβακία η σύνταξη προκύπτει από την κρατική χρηματοδότηση και τις εισφορές, όπως και στην Ελλάδα, όμως η βάση με την οποία υπολογίζεται η σύνταξη είναι ο μέσος όρος των καλύτερων μηνιαίων αποδοχών από τα τελευταία 10 χρόνια, ενώ η υποχρεωτική παραμονή είναι μόλις 15 έτη και από ’κεί και πέρα υπάρχουν προσαυξήσεις που φτάνουν το 60% μετά τα 30 έτη. Μάλιστα η σύνταξη απονέμεται ανεξάρτητα από την ηλικία του αποστράτου.
Στη Δανία, τη χώρα που θέλει να της μοιάσει η Ελλάδα και να γίνει «Δανία του Νότου», υπάρχει μόνον ένα σύστημα συνταξιοδότησης για όλους του πολίτες, με τη σύνταξη να καταβάλλεται ύστερα από 26 χρόνια υπηρεσίας σε ό,τι αφορά την «επαγγελματική σύνταξη» και τη δημόσια σύνταξη να καταβάλλεται μετά 3 χρόνια εργασίας. Και για τις δύο το όριο ηλικίας είναι κοινό στα 60 χρόνια.
Στη Γαλλία η σύνταξη έχει ως βάση υπολογισμού της τους μισθούς των τελευταίων 6 μηνών και απαιτούνται 15 χρόνια για τους ανθυπασπιστές και 25 για τους αξιωματικούς χωρίς όριο ηλικίας.
Στην Ολλανδία η σύνταξη καταβάλλεται με δύο τρόπους (γίνεται επιλογή του ευνοϊκότερου), ο πρώτος τρόπος βασίζεται σ’ ένα ποσοστό του μισθού του τελευταίου έτους στην ενέργεια. Ο άλλος τρόπος είναι να ληφθεί η συνολική σταδιοδρομία και τα ποσά που λαμβάνονταν κάθε χρόνο και μετά να αφαιρεθούν τα μεσαία έτη από μία εξίσωση. Το γενικό ηλικιακό όριο είναι τα 65 έτη, ενώ κάποιες επικίνδυνες ειδικότητες έχουν τα 52.
Στην Ουγγαρία η καταβολή της σύνταξης γίνεται αποκλειστικά από τον προϋπολογισμό. Το ποσό της σύνταξης αξιολογείται με βάση ενός μηνιαίου μέσου όρου μισθού και επιδομάτων που μειώνονται με το φόρο εισοδήματος που αποκτήθηκε από το επίπεδο της υπηρεσίας κατά τη διάρκειας των 12 μηνών πριν από τη σύνταξη. Οι Ούγγροι που μετέχουν σε διεθνείς αποστολές τουλάχιστον για 10 χρόνια μπορούν να συνταξιοδοτηθούν μόλις συμπληρώσουν 25 χρόνια υπηρεσίας, ενώ όσοι δεν έχουν 10 χρόνια στο εξωτερικό μπορούν να πάρουν το 65% της σύνταξης στα 25 χρόνια. Το ποσοστό της σύνταξης ανεβαίνει περίπου κατά 1%-1,5% για κάθε επιπλέον χρόνο παραμονής πέρα από τα 25, ενώ για το όριο ηλικίας (57 έτη) υπάρχει ευνοϊκή μεταχείριση για τις επικίνδυνες ειδικότητες.
Στις άλλες χώρες
Στη Γερμανία η σύνταξη καταβάλλεται με βάση υπολογισμού τις αποδοχές των τελευταίων δύο ετών στην ενέργεια και δικαίωμα για σύνταξη αποκτά κάθε στέλεχος έπειτα από 5 χρόνια υπηρεσίας. Το όριο ηλικίας κυμαίνεται από τα 53 έως τα 62 έτη και έχει να κάνει με το βαθμό που φέρει το προς αποστρατεία στέλεχος. Για κάθε έτος ενεργού υπηρεσίας η σύνταξη αυξάνεται κατά 1,79% του τελευταίου μισθού (η μέγιστη σύνταξη 71,75% του τελευταίου μισθού).
Στην Ιρλανδία η σύνταξη καταβάλλεται από τον προϋπολογισμό του υπουργείου Άμυνας. Στρατιωτικοί που κατετάγησαν πριν από το 1995 δεν κατέβαλαν εισφορά από το μισθό τους. Στρατιωτικοί που κατετάγησαν το 1995 ή και μετά καταβάλλουν το 3,5% του ακαθάριστου μισθού τους. Η σύνταξη που δίδεται στους στρατιωτικούς είναι το 50% του μισθού που λαμβάνουν την τελευταία ημέρα πληρωμής τους. Οι στρατιωτικοί που αποστρατεύονται πρόωρα (εθελοντικά) λαμβάνουν το 40% του μισθού τους σαν σύνταξη ύστερα από 20 έτη υπηρεσίας, συν το 60%, περίπου, του μισθού τους κατά το τελευταίο έτος ως αφορολόγητο ποσό, κατ’ αποκοπή, αν και πρόσφατα, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση επέβαλε μια συνταξιοδοτική εισφορά σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, συμπεριλαμβανομένων και των στρατιωτικών, πέραν όλων των άλλων εισφορών –3,0% για εισοδήματα από 15.000 έως 9,6% για εισοδήματα από 300.000 ευρώ. Σε ό,τι αφορά την υποχρέωση παραμονής στην υπηρεσία έπειτα από 12 έτη υπηρεσίας καταβάλλεται σύνταξη ίση με το 15% περίπου του μισθού που αυξάνεται ετησίως και μέχρι τα 20 έτη υπηρεσίας ώστε να φθάσει το 40%. Μάλιστα, στην Ιρλανδία οι αυξήσεις στις συντάξεις είναι ίδιες με τις μισθολογικές αυξήσεις, ενώ δεν υπάρχει όριο ηλικίας και η απονομή τής σύνταξης εξαρτάται από το βαθμό του αξιωματικού. Για παράδειγμα, ο ταγματάρχης συνταξιοδοτείται στην ηλικία των 56 ετών, ο αντισυνταγματάρχης στην ηλικία των 58 ετών, ο συνταγματάρχης στην ηλικία των 60 ετών.
Στην Ιταλία η σύνταξη εξαρτάται από το μέσο εισόδημα που λαμβάνεται κατά την τελευταία θέση που κατέχει ο στρατιωτικός, απαιτείται παραμονή 20 ετών και η απονομή της γίνεται στα 60 χρόνια, με τη σύνταξη να καλύπτει το 94,4% των ενεργεία εισοδημάτων.
Στη Σουηδία όπου όλοι, Σουηδοί και αλλοδαποί που εργάστηκαν στη χώρα, λαμβάνουν εθνική σύνταξη, σύμφωνα με το νόμο σύνταξη βασίζεται στα εισοδήματα όλης της ενεργού υπηρεσίας. Αυτό σημαίνει ότι η σύνταξη λαμβάνεται για ό,τι πληρώνεται και φορολογείται ο στρατιωτικός. Η σύνταξη καταβάλλεται ύστερα από 23 έτη υπηρεσίας και πιστώνεται κάθε μήνα με ηλικιακό όριο τα 65 έτη. Οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας έχουν όμως ως ηλικιακό όριο την ηλικία των 60 ή 61 ετών, με ελάχιστο χρόνο στην ενεργό υπηρεσία τα 28 έτη.
Τέλος, στη Φινλανδία η σύνταξη εξαρτάται από τα τελευταία 10 χρόνια στην υπηρεσία με υποχρεωτική παραμονή 30 ετών και όριο ηλικίας τα 55.
Τι ζητάνε οι συνδικαλιστές
Από τη σύγκριση γίνεται φανερό ότι οι Έλληνες στρατιωτικοί βρίσκονται σε δυσμενέστερη θέση από τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους, κάτι που γίνεται ακόμα πιο φανερό για το προσωπικό ειδικών κατηγοριών, όπως είναι για παράδειγμα οι ιπτάμενοι και γι’ αυτό το λόγο ο ΣΥΣΜΕΔ ζήτησε την τροποποίηση του νόμου 3685/2010 με την ακόλουθη δήλωση: «Στο άρθρο 20, του Ν. 3865/2010 προστίθεται παράγραφος 8 που έχει ως εξής: 3. Για τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος ειδικών κατηγοριών (χειριστές πολεμικών αεροσκαφών, υποβρυχίων καταστροφέων, ναρκαλιευτών, ΕΚΑΜ, πυροτεχνουργών κ.λπ.), που θεμελιώνουν, σύμφωνα με τις υφιστάμενες μέχρι τη θέση σε ισχύ του παρόντος νόμου διατάξεις, συνταξιοδοτικό δικαίωμα εντός του έτους 2011, η υποχρέωση συντάξιμης υπηρεσίας αυξάνεται κατά μισό (1/2) επιπλέον έτος. Για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα εντός του έτους 2012, η υποχρέωση πραγματικής υπηρεσίας αυξάνεται κατά ένα (1) επιπλέον έτος. Για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα εντός του έτους 2013, η υποχρέωση πραγματικής υπηρεσίας αυξάνεται κατά ενάμισι (1,5) επιπλέον έτη. Για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα εντός του έτους 2013, η υποχρέωση πραγματικής υπηρεσίας αυξάνεται κατά δύο (2) επιπλέον έτη».
Η τροποποίηση, πάντως, δεν έγινε δεκτή, απογοητεύοντας ακόμα περισσότερο τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που θυμήθηκαν πως κατά το πρόσφατο παρελθόν τους είχαν δοθεί σχετικές υποσχέσεις, και μάλιστα όπως επισημαίνει ο Απόστολος Παπαπαρίσης, πρόεδρος του Συνδέσμου Αποστράτων Τεχνικού Σώματος, σε ανοιχτή επιστολή του:
«Την 4ην Δεκεμβρίου του 2007 δεκαεπτά βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ αυτών και ο νυν αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Πάνος Μπεγλίτης, έκαναν την εξής ερώτηση στον τότε υπουργό Εθνικής Άμυνας: “Η ηγεσία του ΥΠΕΘΑ αντί να πάρει ξεκάθαρη θέση και να υποστηρίξει, ως οφείλει, το υπάρχον συνταξιοδοτικό σύστημα που εφαρμόζεται σε μια ειδική κατηγορία εργαζομένων, όπως είναι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, παρακολουθεί αδιάφορα την εικόνα που τεχνηέντως επιχειρεί να διαμορφώσει η κυβέρνηση, που πλήττει τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, αφού εμφανίζει το ειδικό καθεστώς συνταξιοδότησής τους να είναι υπαίτιο για τη νοσηρότητα του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας”. Μερικά από τα 24 επιμέρους ερωτήματα (ούτε εγώ δεν θα μπορούσα να τα γράψω καλύτερα) που περιείχε, ήταν:
Για ποιους λόγους δεν λαμβάνετε υπόψη τις ειδικές συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζεται το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων (συνεχείς μεταθέσεις, αδυναμία οικογενειακού προγραμματισμού, χαμηλές απολαβές, ελάχιστη μέριμνα για το προσωπικό κ.λπ.);
Πότε, επιτέλους, θα απαντήσετε στα ερωτήματα που θέτουμε σχετικά με το εάν οι σχεδιασμοί σας προβλέπουν να απαιτείται πλέον όριο ηλικίας για την έναρξη καταβολής της σύνταξης για άνδρες και γυναίκες των Ενόπλων Δυνάμεων;
Γνωρίζετε άλλη κατηγορία εργαζομένων που στην πλειονότητά τους να αρχίζει τον εργασιακό βίο σε ηλικία 18 χρόνων;
Γνωρίζετε άλλη κατηγορία εργαζομένων που λαμβάνει σύνταξη στο 50%-60% του τελευταίου μισθού των και όχι το 80% που προβλέπεται για τους περισσότερους εργαζόμενους;
Γνωρίζετε άλλη κατηγορία εργαζομένων που να μετακινείτε συνεχώς, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καθημερινότητα τόσο των ιδίων όσο και των οικογενειών τους;
Αδιαφορείτε στο γεγονός πως στη διάρκεια της υπηρεσίας τους θα μετατεθούν 10 με 15 φορές;
Αδιαφορείτε στο γεγονός πως τα παιδιά τους αλλάζουν σχολεία, περιβάλλον, πόλη κάθε δύο με τρία χρόνια; Θεωρείτε ότι θα επιλύσετε το ασφαλιστικό πρόβλημα νομοθετώντας εις βάρος όσων έχουν επωμιστεί την εθνική άμυνα της χώρας, αλλά και την προστασία των πολιτών;».
Παραβιάζεται η ίση μεταχείριση
Σχετική ερώτηση, μάλιστα, προκειμένου να μην αδικηθούν τα στελέχη που θα βγουν στη σύνταξη το μεταβατικό διάστημα έως το 2014 κατέθεσε και ο βουλευτής Κ. Τσιάρας, ζητώντας την αποκατάσταση της αδικίας εις βάρος των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων που υπηρετούν σε μονάδες υψηλών απαιτήσεων, όπως οι ιπτάμενοι της Αεροπορίας και Αεροπορίας Στρατού, οι Αλεξιπτωτιστές των Ειδικών Δυνάμεων, τα πληρώματα των υποβρυχίων κ.ά., καθώς όπως αναφέρει ο βουλευτής της Ν.Δ.: «Οι νέες ρυθμίσεις του Ν. 3865/2010 (ΦΕΚ 120/Α’/21.7.2010) για τη Μεταρρύθμιση Συνταξιοδοτικού Συστήματος του Δημοσίου επέφεραν σημαντικές αλλαγές στο συνταξιοδοτικό καθεστώς και των στρατιωτικών στελεχών. Ειδικότερα, με το άρθρο 20, παρ. 6 Ν. 3865/2010, οι στρατιωτικοί του άρθρου 41 του Π.Δ. 169/2007 θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα και δικαίωμα διπλασιασμού των συντάξιμων χρόνων τους μετά τη συμπλήρωση 25 ετών πραγματικής υπηρεσίας. Η πρόσθεση επιπλέον 7 ετών πραγματικής υπηρεσίας γίνεται εφάπαξ, χωρίς να προβλέπεται καμία μεταβατική περίοδο προσαρμογής, όπως προβλέπεται στο άρθρο 20, παρ. 2 του Ν. 3865/2010 για τις υπόλοιπες κατηγορίες στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας και του Πυροσβεστικού Σώματος. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του εν λόγω άρθρου καθιερώνεται μεταβατική περίοδο από το 2011 έως το 2014, με τη σταδιακή αύξηση της υποχρέωσης πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας κατά 1.5, 3, 4,5 και 6 ετών, αντίστοιχα, για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα σταδιακά μέσα στα έτη 2011, 2012, 2013 και 2014. Η νομοθετική αυτή παράλειψη, όμως, παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχείρισης και ανατρέπει τον οικογενειακό προγραμματισμό μερίδας στρατιωτικών στελεχών, οι οποίοι επέλεξαν να υπηρετούν σε μονάδες υψηλών απαιτήσεων και ρίσκου και να πληρώνουν υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, αποβλέποντας στο αντιστάθμισμα του ευεργετικού συνταξιοδοτικού καθεστώτος των πτητικών εξαμήνων».
Η ερώτηση, πάντως, δεν είχε καμία τύχη, καθώς το υπουργείο Άμυνας απάντησε πως «τα σχετικά άρθρα του νόμου 3865/2010 συζητήθηκαν στο πλαίσιο της διαδικασίας συζήτησης και ψήφισής του τον Ιούλιο στη Βουλή. Πέραν τούτου, επί της κλιμάκωσης του χρόνου εφαρμογής των διατάξεων δεν εκφράστηκαν αντίθετες απόψεις στη διεργασία που προηγήθηκε της κατάθεσης του νομοσχεδίου σε διαβούλευση που έγινε με τα Γενικά Επιτελεία, καθώς το δικαίωμα αποστρατείας των εν λόγω στρατιωτικών ασκείται κατά κανόνα πολύ μετά τα 25 έτη υπηρεσίας», προκαλώντας την οργή του ΣΥΣΜΕΔ, που ζήτησε περισσότερες διευκρινίσεις για το ποιοι, πότε και ποιες θέσεις εξέφρασαν στη διαβούλευση.
ΚΩΣΤΑΣ ΑΤΤΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου