Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του...

Στα παλιά τα χρόνια για να ταξιδέψεις στην θάλασσα έπρεπε να έχεις πολύ κουράγιο,γιατί σε όλα τα πέλαγα αλώνιζαν κουρσάρικα καράβια.
Οι μηχανές ήταν ακόμα άγνωστες και τα πλοία αρμένιζαν με τα πανιά ή τα κουπιά. Φαντάζεστε τί πλήρωμα θα είχανε τα κουρσάρικα καράβια! Οι κωπηλάτες ήταν συνήθως κατάδικοι,(άνθρωποι των κάτεργων-δηλ.πλοία που δούλευαν οι κατάδικοι),με σκοτεινό παρελθόν,(απ'εδώ και η λέξι ''κατεργάρης''=άνθρωπος χωρίς εμπιστοσύνη κλπ..)

  Όταν λοιπόν ο αέρας έπεφτε και το καράβι έπρεπε να συνεχίσει τον δρόμο του,μια φωνή δυνατή ξεσήκωνε απ'το ξαπόσταμά τους ,τούς ανθρώπους αυτούς : ''Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του''! Ήταν η διαταγή να καθίσουν και πάλι στα κουπιά,στους μεγάλους ξύλινους πάγκους! Υπήρχαν επίσης πλοία την εποχή εκείνη,που ονομάζονταν ''κάτεργα'' (πλεούμενες φυλακές).

  Έτσι το πλήρωμα αυτών των πλοίων λεγόταν ''κατεργάρηδες''..! 

Υ.Γ Τι εννοεί άραγε ο "ποιητής"?


Με ναυτικούς κανονιοβολισμούς,
Koursaros