Από το “Τσοβόλα δώστα όλα”, στο “Λοβέρδο πάρτα όλα”

email προς ellhnikhaktofylakh@gmail.com

Οι λίγο που ξέρουν και μετράνε σωστά γνωρίζουν ότι το ασφαλιστικό, έτσι όπως το έχουμε φτιάξει, δεν είναι βιώσιμο. Το ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν είναι γνωστό τώρα και πολλά χρόνια. Το ότι όλοι οι πολιτικοί έλεγαν (και συνεχίζουν να λένε) ψέματα στους πολίτες αυτής της χώρας είναι επίσης γνωστό, απλά τώρα έχει αρχίσει και εμπεδώνεται.

Οι μειώσεις στις συντάξεις που διαδραματίζονται αυτή την εποχή είναι το αποτέλεσμα της βίαιης προσαρμογής με σκοπό να εξυγιανθούν τα δημόσια οικονομικά. Οι επιδοτήσεις προς τα ταμεία από τον κρατικό προϋπολογισμό (κοινώς τριμερής χρηματοδότηση) είναι η αιτία του κακού. Το ποιος φταίει και το τι θα έπρεπε να είχε γίνει, για να μην είχαμε φτάσει εδώ είναι άλλου παπά ευαγγέλιο. Αυτή τη στιγμή όμως, προτεραιότητα έχει η επίλυση του προβλήματος. Ακόμα και αν κρεμάσουμε στο Σύνταγμα τους υπεύθυνους αυτής της εθνικής τραγωδίας (δηλαδή όλους τους πολιτικούς από το 1974 και μετά), λεφτά δεν θα βρούμε και δεν θα μπαλώσουμε την κατάσταση.

Το βασικό πρόβλημα με το συνταξιοδοτικό είναι ότι οι πληρωμές προς τους δικαιούχους δεν έχουν καμία σχέση με τις εισροές που έχουν πληρωθεί στο σύστημα. Το γεγονός και μόνο ότι οι συντάξεις υπολογίζονται (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον) βάσει της τελευταίας πενταετίας και όχι όλου του εργασιακού βίου, υποδηλώνει εξ΄ορισμού ότι οι εκροές είναι πολύ περισσότερες από τις εισροές. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος πυρηνικός φυσικός για να καταλάβει ότι αργά ή γρήγορα το σύστημα θα πτώχευε. Ναι μεν υπάρχει φθορά από τα δομημένα ομόλογα, κακοδιαχείριση και παροχή κεφαλαίων χωρίς τόκο στην ΤτΕ κτλ, αλλά αυτοί οι λόγοι δεν είναι αρκετοί για να δικαιολογήσουν την καταστροφή που έχει γίνει.

Τα ταμεία εφάπαξ είναι ένα απλό παράδειγμα. Τι πιο εύκολο να υπολογίσει κάποιος το πόσο πρέπει να είναι το εφάπαξ του καθενός; Μπήκαν τόσα, αυτά τα τόσα είχαν τόση απόδοση και αυτό που πρέπει να πάρει ο κάθε ένας είναι τόσα. Τα μαθηματικά της υπόθεσης είναι πολύ απλά. Και όμως διαβάζουμε κάθε μέρα ότι τα περισσότερα ταμεία δεν μπορούν να χορηγήσουν εφάπαξ. Για ποιο λόγο; Διότι απλά οι μέχρι πρόσφατοι δικαιούχοι έπαιρναν πολύ περισσότερα από ό,τι θα έπρεπε. Οι διοικήσεις αυτών των ταμείων είχαν στήσει μια Αλβανική πυραμίδα (Ponzi scheme) και νόμιζαν ότι το πάρτι δεν θα τελειώσει ποτέ.

Υπάρχουν όμως ορισμένοι που μου λένε ότι η κοινωνία δεν είναι μόνο αριθμοί και ότι έχουν ανατραπεί οι προγραμματισμοί πολλών συμπολιτών μας, και ότι, αυτές οι αλλαγές είναι άδικες! Σε αυτό μπορεί να έχουν εν μέρει δίκιο, αλλά τα παράπονα για τα ψέματα που σας έχουν πει, στους πολιτικούς που έχετε ψηφήσει. Γεγονός είναι ότι “δεν υπάρχει σάλιο” και ό,τι και να λέμε και να κάνουμε, σάλιο δεν θα βρεθεί.

Αδικία ή όχι, μεγαλύτερη ακόμα αδικία είναι να χρεώνονται τα δισέγγονα μας με χρέη (που ακόμα δεν έχουν γεννηθεί και δεν έχουν καμία ευθύνη) για να παίρνουν ορισμένοι μια πλουσιοπάροχη σύνταξη. Δεν είναι δυνατόν να χρεώνουμε στις επόμενες γενιές το λογαριασμό διότι εμείς νομίζουμε ότι έχουμε κεκτημένο δικαίωμα να παίρνουμε συντάξεις των €3.000. Δεν είναι δυνατόν να ακούω για συντάξεις των €5.000-€7.000 μηνιαίως από ορισμένες κατηγορίες συμπολιτών μας (βουλευτές και δικαστικοί), όταν το 23% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Πάνω από όλα, δεν είναι δυνατόν οι νέοι να παίρνουν €700 τον μήνα και ορισμένοι να έχουν απαίτηση να παίρνουν €2.500 το μήνα σύνταξη στα πενήντα τους, διότι το συνδικαλιστικό τους όργανο μπορούσε τόσα χρόνια να εκβιάζει την κοινωνία και την πολιτική ηγεσία και να παίρνει ό,τι θέλει με το έτσι θέλω. Ως εκ τούτου, οι μειώσεις στις συντάξεις έχουν ακόμα πολύ δρόμο, ιδίως δε οι μεγάλες συντάξεις.

Για να μπορεί το σύστημα να γίνει βιώσιμο αλλά και πιο δίκαιο, θα πρέπει να μπουν εισοδηματικά κριτήρια στο ποιος έχει δικαίωμα να παίρνει σύνταξη. Αυτό μεταξύ άλλων σημαίνει ότι αν κάποιος κερδίσει το λόττο, δεν θα πρέπει να επιβαρύνει τους υπολοίπους, άσχετα αν έχει πληρώσει εισφορές για πολλά χρόνια. Επίσης, αν κάποιος έχει εισοδήματα για να ζήσει, επίσης δεν θα πρέπει να παίρνει σύνταξη. Αν κάποιος δηλαδή έχει 2 πολυκατοικίες και εισπράττει μερικές χιλιάδες ευρώ τον μήνα, τότε αυτός δεν έχει ανάγκη από μια σύνταξη €500 τον μήνα. Πρόσφατα αποκαλύφτηκε ότι ένα συνταξιούχος του δημοσίου είχε μερικά εκατομμύρια ευρώ στην τράπεζα (το πώς τα απέκτησε είναι άλλο θέμα) και έπαιρνε σύνταξη ρετιρέ!!! Έχει ανάγκη αυτός από τα λεφτά αυτά; Είναι άδικο άραγε να μην παίρνει σύνταξη ένας εφοπλιστής, άσχετα αν πλήρωνε το ταμείο των Ναυτικών μια ζωή; Είναι άδικο να μην παίρνει σύνταξη κάποιος που έχει περιουσιακά στοιχεία μερικών εκατομμυρίων ευρώ… όπως πολλοί ιδιοκτήτες εισηγμένων;

Οι εισφορές κατά βάση είναι ένας κοινωνικός φόρος και όχι κουμπαράς. ΙΚΑ σημαίνει ίδρυμα κοινωνικών ασφαλίσεων και όχι κοινωνικών αποταμιεύσεων. Από αυτά τα λεφτά πληρώνονται (μεταξύ άλλων) χήρες, ορφανά, ειδικές επεμβάσεις και χίλια δυο αλλά πράγματα κοινωνικού χαρακτήρα.

Παράλληλα δεν θα πρέπει να μειωθούν οι εισφορές για να μπορεί να μεγαλώσουν οι καθαρές αποδοχές του μέσου εργαζόμενου, χωρίς να αυξηθεί το εργασιακό κόστος. Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι ο κάθε ένας είναι πιο ικανός να κάνει την διαχείριση που θεωρεί πρέπουσα και παράλληλα ότι το κράτος είναι παντελώς ανίκανο να διαχειριστεί αυτά τα λεφτά. Επομένως θα πρέπει να αντιγράψουμε άλλες χώρες στα ιδιωτικά αποταμιευτικά προγράμματα με την ανάλογη μείωση φόρου.

Η κατάληξη είναι ότι κατ΄ εμέ, τα νούμερα συνεχίζουν και δεν βγαίνουν. Οι λύσεις είναι να μειωθούν κατακόρυφα οι μεγάλες συντάξεις (πάνω από €1.000) και να μπουν εισοδηματικά κριτήρια στο ποιος έχει δικαίωμα να παίρνει σύνταξη. Είτε με ΛΑΦΚΑ είτε με περικοπές και μειώσεις... το τσεκούρωμα θα συνεχιστεί. Μάλιστα ίσως θα πρέπει να μπει και ένα πλαφόν στις συντάξεις περί των €700 τον μήνα. Και προτού με ρωτήσετε πως θα ζήσει ένας συνταξιούχος με 700 τον μήνα, να μου απαντήσετε πως θα ζήσει ένα νέος, που θέλει να φτιάξει τη ζωή του και θέλει να κάνει οικογένεια.

Μια τέτοια πολιτική θα καταργήσει τις συντάξεις από μερικούς δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας και θα μειώσει τις υπάρχουσες συντάξεις σε πάρα πολλούς άλλους. Άδικα ή όχι, αυτές οι παρεμβάσεις είναι αναγκαίες για να γίνει το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας μας βιώσιμο. Και μόνο όταν γίνει βιώσιμο το συνταξιοδοτικό, μόνο τότε και μόνο θα σταθεροποιηθούν τα ελλείμματα στον κρατικό προϋπολογισμό.

Του Γιώργου Καισάριου