Ο «μπάρμπας στην Κορώνη» ζει και βασιλεύει!...(Συγκρίνετε τους ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ της ΕΛΑΣ με τους δικούς μας συνδικαλιστούληδες και κλάψτε...)

Σε όλους του τόνους και σ’ όλες τις διακηρύξεις των πολιτικών σχημάτων έχει καταργηθεί. Παρ’ όλα αυτά, το ρουσφέτι όχι μόνο δεν έχει εκλείψει, αλλά συνεχίζει να ζει και να βασιλεύει σε σχεδόν όλες τις υπηρεσίες του δημόσιου φορέα. Έτσι, δεν θα μπορούσε να λείπει ούτε από το Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, που, όπως είναι παγκοίνως γνωστό, μέχρι και πριν από λίγες δεκαετίες, αν δεν είχες «μπάρμπα στην Κορώνη», δεν μπορούσες καν να ενταχθείς στις τάξεις της.

Καθώς, όμως, το ρουσφέτι και η επικράτηση της νοοτροπίας του προκάλεσαν στο Σώμα της Αστυνομίας τεράστια προβλήματα και δυσλειτουργίες, η πολιτεία, με σκοπό να περιορίσει το φαινόμενο, θεσμοθέτησε την κατάταξη στο Σώμα μέσω των Πανελλαδικών Εξετάσεων, ενώ για τις μεταθέσεις βρήκε τη λύση της μοριοδότησης. Δυστυχώς όμως το ρουσφέτι, όπως προκύπτει από τις συνεχείς καταγγελίες στον «Ένστολο», αφού βγήκε από την πόρτα, έκανε μια μικρή βόλτα και επέστρεψε από το παράθυρο.

Με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα να υπάρχουν πολλοί που μουρμουρίζουν για την προνομιακή μεταχείριση ορισμένων οι οποίοι κατάφεραν να «τρυπώσουν» σε «καλές» υπηρεσίες. Εξάλλου, οι παροικούντες την… Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι όσοι συμμετέχουν ενεργά σε «μάχιμες» υπηρεσίες και έρχονται καθημερινά στους δρόμους αντιμέτωποι με κακοποιούς και εγκληματίες έχουν αναπτυγμένο το αίσθημα των «ριγμένων» σε σχέση με όσους βρίσκονται στις υπηρεσίες γραφείου.

Πάνω-κάτω, όμως, όλα αυτά είναι ανεκτά όσο δεν διαταράσσεται η ισορροπία των δυνάμεων και εκλείπουν οι χαριστικές συμπεριφορές. Υπάρχουν, όμως, ορισμένες περιπτώσεις όπου η κατάσταση είναι εξοργιστική σε τέτοιο σημείο, ώστε οι αδικημένοι να καταφεύγουν στις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές ενώσεις και να τις καταγγέλλουν. Όπως, για παράδειγμα, έγινε στις Ενώσεις Βοιωτίας και Ευρυτανίας, όπου τα μέλη τους διαμαρτυρήθηκαν για τη χαριστική απόσπαση δύο συναδέλφων τους σε άλλους νομούς.

Απόσπαση στο χωριό τους

Η υπόθεση, όμως, που φέρνει στο φως ο «Ένστολος» έχει ξεπεράσει τα όρια και εγείρει πολλά ερωτήματα, αφού, ενώ έχει καταγγελθεί από τους τοπικούς συνδικαλιστές, κανείς έως τώρα δεν έχει κάνει κάτι για να εκτονώσει τουλάχιστον την κατάσταση. Η υπόθεση αφορά τις προσωρινές αποσπάσεις τεσσάρων αστυνομικών της Αστυνομικής Διεύθυνσης Φωκίδας σε υπηρεσίες του διπλανού Νομού Φθιώτιδας. Η πρώτη απόσπαση έγινε το Δεκέμβριο του 2008, οι δύο επόμενες το Μάιο του 2009 και η τελευταία το Σεπτέμβριο του 2009. Οι δύο γυναίκες αστυνομικοί αποσπάστηκαν στα γραφεία της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας στη Λαμία, ενώ οι δύο άνδρες μετακινήθηκαν –όπως μας κατήγγειλαν- στο χωριό τους (!), την Αμφίκλεια Φθιώτιδας.

Οι προσωρινές μετακινήσεις, όμως, σύμφωνα με Προεδρικό Διάταγμα του 2003, γίνονται μόνο για την αντιμετώπιση εκτάκτων ή επειγουσών και σοβαρών υπηρεσιακών αναγκών και διαρκούν όσο χρόνο διαρκεί η ανάγκη που τις επέβαλε, χωρίς όμως ποτέ αυτή η μετακίνηση να περνά το διάστημα του ενός μήνα. Οι συνδικαλιστές, υπό τις πιέσεις των συναδέλφων τους, έχουν ζητήσει οι αποσπάσεις να γίνουν μεταθέσεις, όμως, καθώς οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί δεν μπορούν να συμπληρώσουν τα απαιτούμενα μόρια γι’ αυτές, έως τώρα «βολεύονται» με τις συνεχείς ανανεώσεις της προσωρινής μετακίνησής τους από μήνα σε μήνα.

«Στην πραγματικότητα βλέπουμε ότι το “όχι πέραν του μηνός’’ παραβλέπεται» αναφέρουν οι συνδικαλιστές σε ανακοίνωσή τους ήδη από τον Απρίλιο του 2010 και συνεχίζουν: «Η προσωρινή μετακίνηση διαρκεί χρόνια και δημιουργούνται εύλογα διάφορα ερωτήματα. Γιατί τα οριζόμενα σαφώς και ρητώς στο ΠΔ 100/2003 δεν λαμβάνονται υπόψη από τους διατάζοντες τις προσωρινές αυτές μετακινήσεις; Γιατί στο έγγραφο του αστυνομικού διευθυντή Φωκίδας (προς την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος) για επιστροφή των τεσσάρων προσωρινά μετακινούμενων συναδέλφων υπήρξε η απάντηση της Περιφέρειας ότι αυτοί είναι άκρως απαραίτητοι για τη λειτουργία των υπηρεσιών που βρίσκονται αποσπασμένοι; Είναι δηλαδή απαραίτητοι στις υπηρεσίες όπου δεν ανήκουν οργανικά και περισσεύουν στις δικές τους; Ως προς τι τότε οι νόμοι και τα Π.Δ. που ορίζουν τη λειτουργία των υπηρεσιών, αφού εφαρμόζονται κατά το δοκούν; 

Δυστυχώς, ισχύει ακόμα μία φορά το ‘‘ουδέν μονιμώτερον του προσωρινού’’ και υπάρχει αίσθηση μεταξύ των συναδέλφων ότι στηρίζουμε και φροντίζουμε το σπίτι του γείτονα την ώρα που το δικό μας είναι έτοιμο να πέσει να μας πλακώσει. Η πρόκληση και η τριβή που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ των συναδέλφων με τις προσωρινές αυτές μετακινήσεις είναι χωρίς προηγούμενο. Πολλοί μάλιστα εύλογα μας ρωτούν ‘‘γιατί να μην αποσπασθώ κι εγώ με τον ΙΔΙΟ ΤΡΟΠΟ σε κάποια υπηρεσία κοντά στο σπίτι μου, ώστε να μην κουράζομαι και επιβαρύνομαι οικονομικά με καθημερινές μετακινήσεις για εκτέλεση υπηρεσίας στην υπηρεσία όπου οργανικά ανήκω;’’».

Η οδύσσεια των συνδικαλιστών

Η οδύσσεια, όμως, των συνδικαλιστών της Φωκίδας δεν σταμάτησε στην ανακοίνωση. Στις 11 Ιουνίου 2010 συναντήθηκαν στη Λαμία με τον περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας για να τους απαντήσει: «Δυστυχώς, το σύστημα έτσι είναι. Τι διαμαρτύρεστε;». Στις 6 Ιουλίου 2010 –και καθώς το πρόβλημα δεν λυνόταν– απευθύνθηκαν με έγγραφό τους στον Συνήγορο του Πολίτη και στο Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας διοίκησης, οι οποίοι σύντομα τους απάντησαν ότι το εν λόγω θέμα δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά τους. Παράλληλα, και την ίδια ημερομηνία, απέστειλαν επιστολή στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Θόδωρο Πάγκαλο και του ζήτησαν να παρέμβει, όμως μέχρι σήμερα δεν έχουν πάρει ούτε μία απάντηση. Στις 20 Σεπτεμβρίου 2010 ο γενικός γραμματέας της Ένωσης έστειλε προσωπική επιστολή στον Αρχηγό εξηγώντας τις έως τότε ενέργειές τους σχετικά με το θέμα, στην οποία του εξέφραζε την πικρία και την απογοήτευση που ένιωθε φεύγοντας από το Σώμα, ενώ ταυτόχρονα έκανε μνεία φράσης του περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδος ότι το σύστημα έτσι δουλεύει. Τέλος, στις 14 Οκτωβρίου μέλος της Ένωσης Φωκίδας και του Δ.Σ της ΠΟΑΣΥ, μέσα στην απόγνωσή του καθώς δεν είχε γίνει οτιδήποτε, έστειλε στον πρόεδρο της Ομοσπονδίας επιστολή με την οποία του ζητούσε να ασχοληθεί προσωπικά με το θέμα και να δώσει λύση. Καθώς, όμως, ο πρόεδρος της ΠΟΑΣΥ δεν έχει αρμοδιότητα επ’ αυτού, το πρόβλημα παραμένει.

«Όπως έχουμε επισημάνει σε προηγούμενα έγγραφά μας δεν τρέφουμε καμία εμπάθεια με τους συγκεκριμένους», αναφέρουν οι συνδικαλιστές σε έγγραφό τους προς την ΠΟΑΣΥ και συμπληρώνουν: «Το θέμα είναι ότι από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή, να μπουν τα θεμέλια ώστε να κοπούν οι παράνομες και παράτυπες αποσπάσεις και προσωρινές μετακινήσεις και να επιστρέψουν όλοι στις υπηρεσίες όπου ανήκουν οργανικά». Δεν γνωρίζουμε εάν αυτό το βήμα θα γίνει. Γνωρίζουμε, όμως, πως εάν δεν υπήρχε το ρουσφέτι, η υπόθεση αυτή ίσως να είχε λήξει εδώ και καιρό».

ΣΧΟΛΙΟ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΚΤΟΦΥΛΑΚΩΝ

ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΜΑΣΤΕ???

ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΤΗΝ ΧΑΩΔΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ. ΑΠΟ ΤΟΥΣ συνδικαλιστές του Λ.Σ.???

ΟΧΙ ΑΚΟΜΑ???

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΥΤΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ...
ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΜΕ ΔΙΑΚΑΩΣ...
ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΘΕΛΟΥΜΕ...
ΓΙ ΑΥΤΟ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ...
ΓΙ ΑΥΤΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ...


Υ.Γ. Κλείνουμε εδώ το σχόλιο μας γιατί θα εκφραστούμε απρεπέστατα και δεν το επιθυμούμε(όχι ότι δεν τους αξίζει φυσικά).