Η διαγραφή από το σωματείο ισοδυναμεί με «διαγραφή» από την υπηρεσία

ΑΡΘΡΟ Του Γραμματέα Δ.Σ. ΠΟΑΣΥ κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ Βασίλη στο www.poasy.gr

Με αφορμή κάποια σχόλια συναδέλφων ότι μέλη πρωτοβαθμίων ενώσεων, με ελαφρά την καρδία, υποβάλλουν αιτήσεις διαγραφής από τις ενώσεις τους, απεμπολώντας την ιδιότητα του μέλους και ό,τι αυτή συνεπάγεται για τους ίδιους προσωπικά, για τις οικογένειές τους, για την υπηρεσία και για το ίδιο το συνδικαλιστικό μας κίνημα, θέλω να μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου μαζί σας.

Το «νεαρό» ηλικιακά συνδικαλιστικό μας κίνημα κατάφερε στην μικρή διάρκεια της ύπαρξής του να διεκδικήσει και να πετύχει την επίλυση ζητημάτων που μας απασχολούσαν από ιδρύσεως του Σώματος. Από το 1988 που ιδρύθηκαν τα πρώτα παράνομα σωματεία μέχρι σήμερα ο αστυνομικός απέκτησε φωνή υπολογίσιμη στη χώρα μας. Δεν είναι του «κλώτσου και του μπάτσου», όπως παλιά. Άλλοι κλάδοι εισπράττουν την απαξίωση της κοινωνίας και όχι εμείς. Εκτός όμως από αυτά τα γενικά, που δυστυχώς κάποιοι τα προσπερνούν ασυζητητί, υπάρχουν και τα ειδικά, τα εργασιακά και τα οικονομικά μας αιτήματα, που πάντα ετύγχαναν γενικής αποδοχής και ανάλογα με το συσχετισμό δυνάμεων και τη δυναμική της Ομοσπονδίας και των σωματείων της, είχαμε και έχουμε κατακτήσεις.

Και για να μη λησμονούν οι παλιότεροι και να γνωρίζουν οι νεώτεροι, ας δούμε επιγραμματικά μερικά από αυτά που κατακτήσαμε και τα οποία απολάμβαναν και απολαμβάνουν ακόμα και αυτοί που ποτέ δεν αγωνίστηκαν, που ποτέ δεν έδωσαν ούτε ένα ευρώ στο σωματείο τους:

- Η καθιέρωση του ωραρίου εργασίας

- Η αξιοκρατική είσοδος στην Αστυνομία μέσω των Πανελλαδικών

- Η καθιέρωση του Κώδικα Μεταθέσεων

- Το ενιαίο μισθολόγιο και οι μισθολογικές προαγωγές

- Η διασφάλιση του αστυνομικού και της οικογενείας του σε περίπτωση απώλειας ζωής ή βλάβης της υγείας του κατά την εκτέλεση του καθήκοντος

- Η καθιέρωση της νυχτερινής αποζημίωσης

- Η επέκταση αποζημίωσης για την πέραν του πενθημέρου εργασία.

- Η συμμετοχή εκπροσώπων στα συμβούλια μεταθέσεων, η παράσταση συνηγόρου στα πειθαρχικά μας συμβούλια κλπ.

Αυτά είναι μόνο μερικά από όσα έχουμε κατακτήσει και βέβαια η συνδικαλιστική παρέμβαση σε όλα τα επίπεδα ήταν αυτή που επέφερε και τα θετικά αποτελέσματα στη συνολική μας εικόνα στην ελληνική κοινωνία.

Γιατί όμως επιλέγουν να διαγραφούν κάποιοι;

Δύο είναι οι λόγοι που επικαλούνται ως αιτία διαγραφής οι περισσότεροι συνάδελφοι. Το πρώτο είναι πως δεν εκπροσωπούνται σωστά από τα Σωματεία τους και το δεύτερο ότι η μηνιαία εισφορά περιορίζει το εισόδημά τους.

Η απάντηση όμως έρχεται από μόνη της. Αν δεν μας εκπροσωπούν τα Σωματεία μας στο βαθμό που θα θέλαμε, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτοί που μας εκπροσωπούν είναι αιρετοί και εκλέγονται με την ψήφο των συναδέλφων. Με την ίδια ψήφο, λοιπόν, μπορεί και να αλλάξουν. Επιπλέον δε, καλή είναι η κριτική για την σωστή ή όχι εκπροσώπηση, αλλά καλύτερη είναι και η ενεργή συμμετοχή. Εξάλλου, όπως έχει πει και ο Μπέρτολ Μπρέχτ «αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει. Αυτός όμως που δεν αγωνίζεται, ήδη έχει χάσει».

Αλλά και το επιχείρημα για τη συνδρομή, στερείται λογικής. Κατ' αρχήν οι συνάδελφοι πρέπει να γνωρίζουν ότι η συνδρομή διαφέρει από σωματείο σε σωματείο και οι κρατήσεις διαφέρουν από σωματείο σε σωματείο και για τον πρόσθετο λόγο ότι κάποια διοικητικά συμβούλια αποφασίζουν την οικονομική ενίσχυση συναδέλφων που βρίσκονται σε τραγικά δύσκολη κατάσταση είτε για τη στήριξη οικογενειών συναδέλφων που έφυγαν από κοντά μας και άφησαν ορφανά παιδιά πίσω τους. Άλλα κάνουν κρατήσεις για αγωγές και δικαστικά έξοδα κλπ.

Πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό ότι κάποια σωματεία ακριβώς λόγω της οικονομικής κρίσης, έχουν προβεί σε μείωση της μηνιαίως συνδρομής. Το ίδιο έπραξε και η ΠΟΑΣΥ η οποία αποφάσισε να μειώσει από 2,85 ευρώ σε 2 ευρώ το ποσό της συνδρομής που της αναλογεί. Αν εν ολίγοις τα τέσσερα ευρώ περίπου το μήνα είναι ένα μεγάλο κόστος για την εργασιακή μας διασφάλιση, τότε τα σχόλια είναι περιττά.

Μια άλλη παράμετρος του θέματος είναι να δούμε διαχρονικά την προσφορά του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελληνική Αστυνομία, αφήνοντας απέξω τον κυνισμό της γενικότερης απαξίωσης του Συνδικαλισμού.

Σε μια ασταθή πολιτική και οικονομική κατάσταση όπου κατακτήσεις ετών κινδυνεύουν και υπάρχουν πολλά μέτωπα ανοιχτά, όπως Κώδικας Μεταθέσεων, Βαθμολόγιο, Μισθολόγιο, Πειθαρχικό κλπ, ας είμαστε υποψιασμένοι για τα όσα εξυφαίνονται πίσω από τις πλάτες μας. Οι καιροί είναι πονηροί και πολλοί είναι αυτοί που θα επωφεληθούν από τις πιθανές διαγραφές μελών μας, με δεδομένο ότι έτσι επιτυγχάνεται η αποδυνάμωση του Συνδικάτου και συντηρείται η απαξίωση της ίδιας της Αστυνομίας. Πρέπει να σκεφτόμαστε σοβαρά πριν πάρουμε τέτοιες αποφάσεις.

Να μην έχει κανείς αυταπάτες ότι η διαγραφή από το σωματείο ισοδυναμεί με «διαγραφή» από την υπηρεσία. Καλός αστυνομικός δεν είναι ο αδιάφορος αστυνομικός, ας το χωνέψουν όλοι. Άλλοι είχαν ποντάρει στον αποσυνδικαλισμό και στην απαξίωση της ΠΟΑΣΥ, όχι εμείς. Μην πατάτε μπανανόφλουδες συνάδελφοι και συναδέλφισσες.

Εν κατακλείδι, η Ομοσπονδία και οι Πρωτοβάθμιες Ενώσεις αποτέλεσαν την ασπίδα των εργασιακών δικαιωμάτων μας όλα αυτά τα χρόνια και το ίδιο θα πράξουν και τώρα. Η συμμετοχή των συναδέλφων είναι αυτή που δίνει την δύναμη στην εκπροσώπηση και στη διαπραγματευτική θέση της ΠΟΑΣΥ.