“Δεν υπάρχει τιμόνι, δεν υπάρχει ναυτιλιακή πολιτική, η ελληνική ναυτιλία δεν εκπροσωπείται στους διεθνείς φορείς κλπ.” τονίζει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ ο Σταύρος Μιχαηλίδης. Με αφορμή την ανησυχία που εξέφρασε ο κ. Μιχαηλίδης στο Δημοτικό Συμβούλιο Δήμου Χίου σχετικά με τη συνέχιση της λειτουργίας των ναυτικών ακαδημιών στο νομό και ερωτώμενος «Τι κυοφορείται τελικά για τη ναυτιλία σήμερα;», απαντά:
«Να ξεκινήσουμε αρχικά με κάποια δεδομένα, με πράγματα που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης. Η ναυτιλία, από τη δεκαετία του ’50, έχει αποτελέσει τον πιο δυναμικό κλάδο της ελληνικής οικονομίας και ειδικά για τον τόπο μας ήταν κάτι σαν το «χρυσόμαλλο δέρας». Αυτή η δυναμική ανοδική πορεία συνεχίστηκε για μεν τους πλοιοκτήτες, τουλάχιστο μέχρις τις ημέρες μας, για δε τους ναυτικούς με προβλήματα, αλλά πάντοτε να αποτελεί αξιοπρεπή επαγγελματική επιλογή.
Παράλληλα με την ανάπτυξη της ελληνόκτητης ναυτιλίας, έγιναν σοβαρές επενδύσεις στο ναυπηγοεπισκευαστικό τομέα και αναπτύχθηκαν δεκάδες άλλα επαγγέλματα γύρω από τα ναυτιλιακά γραφεία που άρχισαν να εγκαθίστανται αθρόα στον Πειραιά. Δυστυχώς, η εξέλιξη στον κλάδο των ναυπηγήσεων και των επισκευών, για γνωστούς λόγους, δεν ήταν η αναμενόμενη με αποτέλεσμα να χάσουν χιλιάδες εργαζόμενοι την εργασία τους και η χώρα τεράστια έσοδα.
Γι’ αυτή την εξέλιξη, όπου η πλοιοκτησία κατάφερε να κρατηθεί και να καταστεί ηγετική δύναμη σε παγκόσμιο επίπεδο ενώ το ναυτεργατικό και εργατικό δυναμικό των άλλων πεδίων της ναυτιλίας να συρρικνώνεται και να αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα, υπάρχει απάντηση.
Σώφρονες πολιτικοί την περίοδο που αναφερόμαστε, δημιούργησαν ένα νομοθετικό πλαίσιο συνταγματικής ισχύος για την εισροή κεφαλαίων από το εξωτερικό, για τη ναυτιλία, το οποίο δεν επέτρεπε μικροπολιτικές. Έτσι, η ναυτιλιακή επιχείρηση χωρίς παρεμβάσεις δούλεψε ανεμπόδιστα στο διεθνή και άκρως ανταγωνιστικό στίβο με αποτέλεσμα να διαπρέψει, ενώ αντιθέτως ο ναυτικός, ο εργαζόμενος και οι παραναυτιλιακές επιχειρήσεις, εγκλωβισμένοι στο γνωστό μικροπολιτικό και πελατειακό πολιτικό σύστημα της χώρας, άγονταν και φέρονταν χωρίς στρατηγική και πρόγραμμα με τα γνωστά αποτελέσματα που ζούμε σήμερα».
Ως ανεξέλεγκτη περιγράφει επίσης την κατάσταση στο χώρο της ελληνικής ναυτιλίας ειδικά μετά την κατάργηση του αρμόδιου υπουργείου:
«Η διεθνής ναυτιλία και φυσικά η ελληνική, τα τελευταία τρία χρόνια μετά από μια μακρά περίοδο υψηλών ναύλων, δοκιμάζεται από την παγκόσμια οικονομική ύφεση και κατά συνέπεια ό,τι έχει σχέση με αυτήν. Αυτή η κατάσταση θα κάνει τον κύκλο της και η ναυτιλία θα βρει πάλι το δρόμο της.
Τα προβλήματα, όμως, που έχουν σχέση με τους ναυτικούς δεν ακολουθούν παράλληλους δρόμους. Η κατάσταση, ειδικά μετά την κατάργηση του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και την οικονομική κρίση, είναι ανεξέλεγκτη. Βλέπετε τι συμβαίνει με τον Οίκο Ναύτου, με την απασχόληση, με τις συντάξεις, με τη ναυτική εκπαίδευση, με την κρουαζιέρα κλπ..
Δεν υπάρχει τιμόνι, δεν υπάρχει ναυτιλιακή πολιτική, η ελληνική ναυτιλία δεν εκπροσωπείται στους διεθνείς φορείς κλπ. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο ανέκαθεν στην ναυτιλιακή βιομηχανία είναι το ανθρώπινο δυναμικό και δυστυχώς αυτό παραμελείται. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η ναυτική εκπαίδευση.
Ο Έλληνας ναυτικός ξεχώριζε πάντοτε από ναυτικούς άλλων χωρών για τρία κυρίως πράγματα, πρώτον γιατί είχε μέσα του τις αξίες της ναυτιλιακής παράδοσης, δεύτερον τη γνώση και τρίτον γιατί είχε και έχει σε μεγάλο βαθμό ανεπτυγμένο το αίσθημα ευθύνης.
Αυτά τα χαρακτηριστικά, όμως, σιγά-σιγά εντοπίζονται και σε ναυτικούς άλλων χωρών, χαρακτηριστικά τα οποία κτίζονται σταθερά με τις πολιτικές των χωρών προέλευσής τους, αλλά και από την εφαρμογή αυστηρών ποιοτικών συστημάτων σε διεθνές επίπεδο.
Η ναυτική εκπαίδευση, η ναυτική «κουλτούρα», που η Ελλάδα δημιούργησε με επιτυχία, αρχής γενομένης από το 1903, τείνει λόγω της σταδιακής απαξίωσής της να καταστεί η αχίλλειος πτέρνα για το μέλλον των Ελλήνων στη θάλασσα και γι’ αυτό που λέγεται ελληνική ναυτιλία, διότι ελληνική ναυτιλία δε νοείται χωρίς Έλληνες ναυτικούς».
Σε ερώτηση σχετικά με τη ναυτική εκπαίδευση σήμερα σχολιάζει και προτείνει να επιμένουμε στη δημιουργία Ναυτιλιακού Κέντρου Αιγαίου στην περιοχή του Θόλου:
«Ανατολικές χώρες, όπως οι Φιλιππίνες, η Κίνα, η Ινδία, αλλά και χώρες της Ευρώπης όπως η Ουκρανία, Πολωνία, Ρωσία κλπ., οι οποίες τις τελευταίες δεκαετίες τροφοδοτούν με αξιωματικούς και πληρώματα τις ναυτιλίες όλων των χωρών, έχουν αντιληφθεί, ότι τα χρήματα είναι πολλά, οι εισροές στις χώρες τους από το ναυτιλιακό συνάλλαγμα είναι τεράστιες και γι’ αυτό επενδύουν σε ναυτικές σχολές και Ακαδημίες υψηλού επιπέδου. Παράλληλα δε, η ευρωπαϊκή πλοιοκτησία η οποία δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της από Ευρωπαίους έχει «βολευτεί» από αυτές τις πηγές τροφοδοσίας ναυτικών και πιεζόμενη από τις διεθνείς συνθήκες και τους ναυλωτές για τα ελάχιστα σε ό,τι αφορά στην εκπαίδευση των ναυτικών, επενδύουν κι αυτές τεράστια ποσά στις χώρες τους, αλλά και στις χώρες προέλευσης των ναυτικών για την εκπαίδευση πληρωμάτων.
Συνδυάζοντας αυτό το δεδομένο με την κατάρρευση της ναυτικής εκπαίδευσης στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια, λόγω της απίστευτης διαχρονικά κυβερνητικής αδιαφορίας, έχει ως αποτέλεσμα το πλεονέκτημα που είχαμε κάποτε σ’ αυτόν τον τομέα να εξανεμίζεται γρήγορα με ορατό πλέον τον κίνδυνο όχι μόνο να χαθούν θέσεις εργασίας και μάλιστα σε ελληνικές επιχειρήσεις, αλλά και να μεταφέρεται σταδιακά η τεχνογνωσία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, στις χώρες προέλευσης των αλλοδαπών αξιωματικών.
Είναι εθνικό θέμα να παρθούν άμεσα μέτρα. Η κατάσταση είναι αναστρέψιμη διότι είμαστε ακόμα ηγετική δύναμη και διότι ο εκπαιδευμένος Έλληνας αξιωματικός, με τα χαρακτηριστικά που προαναφέραμε, είναι μακράν καλύτερος. Η περίοδος της οικονομικής κρίσης που διανύουμε δεν προμηνύει αισιοδοξία, η Χίος πρωτοπόρος στη ναυτιλία και στην ναυτική εκπαίδευση, με τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό οφείλει να λάβει πρωτοβουλίες. Οι διαπιστώσεις, τα ξόρκια και οι διαμαρτυρίες δεν επιλύουν τα προβλήματα.
Είμαστε ο μεγαλύτερος ναυτικός τόπος της χώρας θα έλεγα και της Ευρώπης λαμβανομένων υπόψη των αναλογιών. Από το 2000 έχοντας την ευθύνη της Ακαδημίας Μηχανικών σε συνεργασία με τους καθηγητές, κρούσαμε τον κώδωνα του κινδύνου και λάβαμε άμεσες πρωτοβουλίες. Ξεκινήσαμε αρχικά με τον εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού εξοπλισμού της σχολής που την κατέστησε την καλύτερη Σχολή Μηχανικών Ε.Ν. της χώρας, ξεκινήσαμε τη ριζική ανακαίνιση των κτιριακών υποδομών, την οποία, όμως, ακύρωσε με άστοχες αποφάσεις ο τότε Νομάρχης και προτείναμε ρεαλιστικό σχέδιο δημιουργίας Ναυτιλιακού Κέντρου στην περιοχή του Θόλου.
Είναι, λοιπόν η ώρα για δράσεις. Επιμένουμε στη δημιουργία Ναυτιλιακού Κέντρου Αιγαίου στην περιοχή του Θόλου δια τους εξής λόγους: α. Η περιοχή με τον κόλπο της είναι η πιο κατάλληλη για τέτοια ανάπτυξη στο Αιγαίο, β. Η περιοχή έχει ένα ιδιοκτήτη που είναι ο Δήμος Χίου γ. Έχει έκταση χιλιάδων στρεμμάτων, άρα μπορεί να ρυμοτομηθεί χωρίς πολλές χρονοβόρες διαδικασίες και δ. η περιοχή μπορεί να αναπτύξει ένα σύγχρονο επισκευαστικό καρνάγιο χωρίς επιβαρύνσεις στο περιβάλλον το οποίο, εκτός των άλλων ωφελειών στην απασχόληση, θα συμβάλλει και στην ναυτική εκπαίδευση.
Αυτή η περιοχή μπορεί να αναδειχθεί Ευρωπαϊκό Κέντρο Ναυτικής Εκπαίδευσης και Μετεκπαίδευσης όλων των βαθμίδων και φυτώριο Ευρωπαίων αξιωματικών. Το πρόσφατο πόρισμα της Task Force της Commission για την προσέλκυση καλά καταρτισμένων νέων Ευρωπαίων στα ναυτικά επαγγέλματα, εκφράζει με τον πιο έντονο τρόπο την αγωνία της Ευρώπης για το μέλλον σ’ αυτόν τον τομέα. Η πρόκληση είναι μπροστά μας, με συντονισμένες προσπάθειες προς την Ε.Ε. μπορούμε να το πετύχουμε. Προσωπικά, το πιστεύω απόλυτα και θα συνεχίσω να το τονίζω με δύναμη. Με τέτοιες πρωτοβουλίες κανείς δεν θα τολμήσει να σκεφθεί το κλείσιμο σχολών και την υποβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης στον τόπο μας. Οι Βουλευτές, ο Δήμος Χίου, η Αντιπεριφέρεια οφείλουν να λάβουν άμεσα πρωτοβουλίες, ειδάλλως θα φέρουνε αποκλειστικά την ευθύνη για ό,τι δυσάρεστο προκύψει».
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΟΛΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου