I

Σάββας Καλεντερίδης 
Τελικώς, δεν μπορεί να πει κανείς αν υπάρχει άλλο κράτος στον κόσμο, όπου πρόσωπα που έχουν καταλάβει ηγετικούς θώκους -από τη θέση του πρωθυπουργού και του αρχηγού κόμματος έως τη θέση του επικεφαλής περιφερειακής κομματικής οργάνωσης ή του υποψηφίου στο ευρωψηφοδέλτιο- μπορούν με αποφάσεις ή ενέργειές τους να προκαλέσουν τεράστια εθνική ζημιά χωρίς να υπάρχουν ασφαλιστικές δικλίδες να αποτρέψουν τα χείρονα.

Η περίπτωση της πορείας της χώρας στον γκρεμό με τελική κατάληξη το ΔΝΤ από τον Γιώργο Παπανδρέου με τρόπο και υπό συνθήκες, οι οποίες θα πρέπει τουλάχιστον να διευκρινιστούν διεξοδικά από ανεξάρτητο όργανο, η περίπτωση της επιβολής της βούλησης μίας ομάδας κομματικών παραγόντων που συμπορεύονται με άτομα που αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της τουρκικής εξωτερικής ενός κόμματος (όρα Τουρκική Ενωση Ξάνθης) επί της απόφασης που ελήφθη με συντριπτική πλειοψηφία από την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και η περίπτωση του υποψήφιου ευρωβουλευτή κ. Χριστόπουλου που -αν και ακαδημαϊκός- μίλησε με γλώσσα χασάπη, στην κυριολεξία αλλά και μεταφορικά, χαρακτηρίζοντας τη μειονότητα «ένα συμπαγές τούρκικο πράγμα» είναι ένα μικρό δείγμα του πού μπορεί να κατρακυλήσει η χώρα ερήμην της βούλησης των πολιτών.



Ινφογνώμων Πολιτικά: Εν μέσω μεγάλης τρικυμίας