Το Λιμενικό Σώμα βγήκε στο αντάρτικο;

Αναδημοσίευση άρθρου του gskordilis@theseanation.gr
απο το www.theseanation.gr

Εδώ και καιρό παρακολουθώ τους συνδικαλιστές του Λιμενικού Σώματος, κυρίως εκείνους των Υπαξιωματικών, οι οποίοι επιδεικνύουν μια αξιοθαύμαστη μαχητικότητα σχετικά με την θέση του σώματος υπό το νέο καθεστώς, την οποία οφείλω να ομολογήσω πως δεν γνώριζα ή αν την γνώρισα κάποτε την έχω πια ξεχάσει.

Που να ήταν άραγε κρυμμένη αυτή η μαχητικότητα;

Βεβαίως το Λιμενικό Σώμα είναι ένα - κατά τεκμήριο - στρατιωτικό σώμα και ως εκ τούτου μάλλον εκεί θα πρέπει να αποδώσουμε την μαχητικότητα του, πλην όμως αναρωτιέμαι μήπως το να «καταγγέλλουν» οι συνδικαλιστές Λιμενικοί «μεθοδεύσεις» κατά του Σώματος είναι μια εξέλιξη που μας οδηγεί σε λάθος καταστάσεις;

Διότι ποιόν καταγγέλλουν οι συνδικαλιστές του ΛΣ; Την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη;

Την ηγεσία του Λιμενικού Σώματος; Και τους δύο μαζί; Και σε ποιες ακριβώς μεθοδεύσεις αναφέρονται;

Στις αλλαγές που αποφάσισε αναφορικά με το Λ.Σ. μια εκλεγμένη κυβέρνηση από τον Ελληνικό λαό;

Διότι μπορεί να διαφωνήσει κανείς με αυτές τις επιλογές, αλλά κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως αυτός που κάνει αυτές τις επιλογές δεν ήρθε από το Άλφα του Κενταύρου.

Εκλέχθηκε από τον Ελληνικό λαό στον οποίο και θα λογοδοτήσει στο τέλος της ημέρας.

Από την άλλη πλευρά ένα στρατιωτικό σώμα, είτε μας αρέσει είτε όχι, έχει μια συγκεκριμένη δομή και ένα συγκεκριμένο τρόπο βάσει του οποίου λειτουργεί.

Το προσωπικό ενός στρατιωτικού σώματος λαμβάνει εντολές, τις οποίες και εκτελεί και τέλος.

Φανταστείτε δηλαδή τον κάθε διοικητή τάγματος ανά την Ελλάδα να πετάγεται κάθε λίγο και λιγάκι και να καταγγέλλει το Γενικό Επιτελείο Στρατού ή τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, διότι δεν του αρέσουν οι διαταγές που λαμβάνει και οι αποστολές που του αναθέτουν.

Συγνώμη δηλαδή, αλλά αυτό δεν είναι στρατιωτικό σώμα αλλά τσίρκο. Λοιπόν, ας τελειώνουν με τις δημοκρατικές ακροβασίες.

Οι Λιμενικοί κατέθεσαν τις απόψεις τους προς την φυσική τους ηγεσία και τέλος.

Τα υπόλοιπα περί καταγγελιών κ.ο.κ., θα πρέπει να το καταλάβουν πρώτοι οι ίδιοι, διότι αγαπούν το σώμα και περί αυτού δε χωρά αμφιβολία, πως τους οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια.

Εξάλλου, ας μη ξεχνάμε πως υπάρχει και η αποστρατεία. Σε όποιον δεν αρέσει, οι πόρτες είναι ανοικτές και τα σκυλιά δεμένα...

Την επιλογή αυτή την έχουν ήδη κάνει πολλά στελέχη του Λιμενικού Σώματος που δεν τα ικανοποιούσε η εξέλιξη.

Δε βγήκαν στο κλαρί και στο αντάρτικο.

Τέλος, τεραστίων διαστάσεων, είναι και οι ευθύνες τόσο της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και του ίδιου του υπουργού κ. Μιχάλη Χρυσοχοίδη, όσο και της ηγεσίας του Λιμενικού Σώματος που όχι μόνο ανέχεται, αλλά και εκτρέφει αυτά τα φαινόμενα στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατικότητας που πλήττει ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία και την δική τους και του Λιμενικού Σώματος.

Ο κ. Χρυσοχοίδης γνωρίζει καλά που αυτές τις ώρες το μόνο που δεν χρειαζόμαστε ένα αυτό το χάος που επικρατεί στο Λιμενικό Σώμα.

Ας λάβει λοιπόν τα μέτρα του πριν να είναι αργά, διότι από αυτόν θα ζητήσουμε ευθύνες, διότι αυτός μας έλεγε πως δεν υπήρξε ποτέ Λιμενικό Σώμα και πως θα μας το φτιάξει.

Το πρώτο μέτρο που πρέπει να λάβει είναι το να πιέσει να ξεκαθαριστεί επιτέλους το καθεστώς του Λιμενικού Σώματος.

Σε ποιόν ανήκει η ευθύνη του; Στο δικό του υπουργείο; Σε άλλο υπουργείο; Σε δύο υπουργεία; Σε τρία; Σε 103;

Έχουν περάσει έξι μήνες και ακόμη δεν ξέρουμε τι ισχύει και τι όχι.

Πόσο ακόμη θα πρέπει να περιμένουμε; Κάποτε αυτό το ανέκδοτο θα πρέπει να τελειώνει.