Όργιο κακοδιαχείρισης στην ΕΛ.ΑΣ. οδήγησε στην τραγωδία της ΔΙΑΣ

της Νόρας Ράλλη

Μπορεί μερικές φορές πέντε πάνω πέντε κάτω να μην κάνουν και μεγάλη διαφορά, ωστόσο, όταν μιλάμε νια εκατομμύρια ευρω και ειδικά όταν αυτά τα «πέντε πάνω κάτω» το κράτος απαιτεί να τα πληρώσει ο μισθωτός και ο συνταξιούχους -ακόμα και ο άνεργος!-, τότε το θέμα αλλάζει. Αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι δυστυχώς σ' αυτή τη χώρα έχουμε συνηθίσει, ως φαίνεται, να αναδεικνύουμε προβλήματα, όχι εν τη γεννέσει ή έστω στην εξέλιξη τους, αλλά όταν συμβεί κάτι ακραίο.

Έτσι και τώρα, που η εν ψυχρώ δολοφονία δύο νέων παιδιών την ώρα του καθήκοντος άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου για τα μύρια όσα συμβαίνουν -εν αγνοία μας έως τα τώρα- όσον αφορά τα απίστευτα ποσά που καταξοδεύονται χωρίς ουσιαστικό λόγο, απλά για να πλουτίζουν ακόμη περισσότερο κάποιοι... αστυνομικοί, πολίτες, πολιτικοί; Και όλα αυτά με την πλήρη ανοχή της πολιτείας!

«Αναγκάζεται»

Σε απάντηση του βουλευτή Κωστή Αϊβαλιώτη για το κόστος συντήρησης και επισκευής των υπηρεσιακών οχημάτων της αστυνομίας, είμαστε σε θέση από τον ίδιο τον υπουργό, Χρ. Παπουτσή, να γνωρίσουμε πως το ελληνικό κράτος, για λόγους που δεν γνωστοποιούνται, ούτε αποσαφηνίζονται, δεν διαθέτει τεχνικό προσωπικό, οπότε «αναγκάζεται» να εγκρίνει κονδύλια ύψους σχεδόν 30 εκατομμυρίων ευρώ, μόνο για δύο χρόνια! Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου, για το 2009 εγκρίθηκαν πιστώσεις συνολικού ύψους 16.000.000 ευρώ και το 2010 -και μόνο μέχρι τον Σεπτέμβριο- άλλα 10.000.000 ευρώ περίπου. Και όλα αυτά πηγαίνουν σε ιδιώτες! Από τη στιγμή που το κράτος δεν διαθέτει ή δεν θέλει να διαθέσει δικά του φανοποιεία και συνεργεία, πηγαίνει σε ιδιώτες. Πώς επιλέγονται αυτοί και ποιοι είναι γνωρίζει μόνο το 7ο τμήμα Συνεργείου Μεταφορικών Μέσων της Διεύθυνσης Τεχνικών Εφαρμογών της ελληνικής αστυνομίας. Ωστόσο, αυτό που χρειάστηκαν δύο θάνατοι για να το μάθουμε είναι ότι ακόμα και αυτά τα χρήματα δεν είναι αρκετά, καθώς το 80% των αστυνομικών οχημάτων είναι εκτός εγγύησης. Ακόμα και τα κράνη τα αγοράζουν μόνοι τους οι αστυνομικοί!

Κοστολόγιο

Ποιοι είναι, λοιπόν, αυτοί οι πραγματογνώμονες που επιθεωρούν και συντάσσουν αυτά τα κοστολόγια φωτιά και ποια η τριμελής επιτροπή, που -σύμφωνα με το υπουργείο- επιθεωρεί τα επιχειρησιακά οχήματα και κρίνει αν είναι κατάλληλα ή όχι, κ.λπ.; Πόσο αγνές και αμόλυντες είναι οι προθέσεις τους και γιατί, εν τέλει, υπάρχει «έλλειψη τεχνικού προσωπικού» στα κρατικά συνεργεία, τη στιγμή που η ανεργία φτάνει σχεδόν το 20%; Πίσω από τον ηρωισμό των δύο αστυνομικών που χάθηκαν πριν λίγες ημέρες κρύβεται μία στυγνή καθημερινότητα. Πίσω από τα τεράστια ποσά που δίνονται για να εξασφαλίζουν έναν επαρκή εξοπλισμό και ένα σωστό όχημα σε όσους καλούνται να προστατεύσουν τον πολίτη πάση θυσία, τι κρύβεται; Είναι δυνατόν να ξοδεύονται τόσα ποσά αόριστα για επισκευές, τη στιγμή που με τα ίδια ποσά θα μπορούσε η αστυνομία να αγοράζει πάνω από 2.000 ολοκαίνουργια αυτοκίνητα τον χρόνο;

Την ίδια στιγμή, οι αριθμοί εγκληματικότητας σήμερα στη χώρα μας είναι αμείλικτοι και προκαλούν δέος. Η βία στο λεκανοπέδιο, στη θεσσαλονίκη αλλά και στην επαρχία παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τόσο ποσοτικά, όσο και ποιοτικά, καθώς πλέον επιστρατεύονται καλάσνικοφ για να ληστέψουν ένα... περίπτερο! Τον τελευταίο, μάλιστα, χρόνο το φαινόμενο διαμορφώνεται σε χιονοστιβάδα που απειλεί τη δημόσια ασφάλεια στη χώρα μας και τον κάθε πολίτη χωριστά. Τα στοιχεία είναι το ίδιο αμείλικτα: 1 ανθρωποκτονία κάθε ημέρα! Ανά 2 ώρες μια ληστεία! Ανά 6 λεπτά μια κλοπή ή διάρρηξη. Καθημερινά όλο και περισσότεροι πολίτες αναρωτιούνται «πού είναι η αστυνομία;». Η απάντηση είναι πως οι αστυνομικοί είναι εδώ, σε αντίθεση με κάποιους από τους κυβερνώντες που «ταξιδεύουν στα σύννεφα» και δεν αναλογίζονται τις τεράστιες ευθύνες που φέρουν για την κατακόρυφη αύξηση της εγκληματικότητας και για την κατασπατάληση πόρων εις βάρος του πολίτη και της... προστασίας του!

Καταγγελία

Οπως, μάλιστα, καταγγέλλει η Πανελλήνια Ενωση Αστυνομικών Υπαλλήλων και η Πανελλήνια Ενωση Αξιωματικών της αστυνομίας, το 80% των οχημάτων της ελληνικής αστυνομίας βρίσκεται... εκτός λειτουργίας ή εκτός των ορίων εγγύησης καλής λειτουργίας. Οπότε, τα 30 εκατομμύρια ξοδεύτηκαν για να επισκευαστεί το 20% μόνο των οχημάτων... Και πόρσε να είχε ο κάθε αστυνομικός, λιγότερα θα μας κόστιζε! Συγχρόνως, υπάρχει διακοπή παροχής καυσίμων λόγω μη εξόφλησης των οφειλομένων προς τους προμηθευτές. Εξαιτίας των παραπάνω, παρατηρούνται τραγελαφικά φαινόμενα, όπως να αδυνατεί η αστυνομία να καταδιώξει κακοποιούς ή αστυνομικοί να αδυνατούν να ελέγχουν έστω και την καταλληλότητα ιδιωτικών οχημάτων, διότι και οι ίδιοι επιβαίνουν σε ακατάλληλα υπηρεσιακά οχήματα, τα οποία ταυτόχρονα χρυσοπληρώνουμε! Οι ίδιοι οι αστυνομικοί μιλούν για απαξίωση της ΕΛ.ΑΣ... Οι ευθύνες των κυβερνόντων είναι τεράστιες. Δεν δικαιούται να παίζει κανείς με τη δημόσια ασφάλεια της χώρας, ούτε με τις τσέπες των φορολογουμένων!

Η τεράστια ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, σε συνδυασμό με την έλλειψη σχεδίου εκμετάλλευσης της, αποτελεί ακόμα μία οικονομική πληγή για τον κρατικό προϋπολογισμό. Κάθε χρόνο το Δημόσιο κατά-βάλλει σε έξοδα ενοικίων περισσότερα από 180 εκατ. ευρώ, τη στιγμή που εισπράττει από ενοίκια δικών του ακινήτων λιγότερο από το 10% των εξόδων. Αδιάθετες εκτάσεις, ενοίκια που δεν έχουν αναπροσαρμοστεί σε τωρινές τιμές, καταπατημένες αλλά και διεκδικούμε-νες εκτάσεις συνθέτουν την εικόνα μιας ακίνητης περιουσίας που με την κατάλληλη εκμετάλλευση θα μπορούσε να αποτελέσει ακόμα μία σημαντική πηγή εσόδων για τον κρατικό προϋπολογισμό. «Είναι ρεαλιστικός και φιλόδοξος ο στόχος για άντληση 50 δις ευρώ από την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας; Ναι!». Αυτό δήλωσε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, επισημαίνοντας ότι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου «αφήνουμε ανεκμετάλλευτη τη δημόσια περιουσία, η συζήτηση θα έπρεπε να ήταν για το "πώς"».

«Δανεικά»;

0 «ρεαλιστικός» αυτός στόχος του κου Παπακωνσταντίνου φαίνεται ξεκάθαρα, αν κοιτάξουμε το τι δόθηκε για ενοίκια μόνο από ένα υπουργείο, αυτό της Προστασίας του Πολίτη: 36 εκατομμύρια ευρώ το λιγότερο -καθώς δεν έχουν υπολογιστεί οι αυξήσεις λόγω αναπροσαρμογών των οικημάτων- είναι τα όσα έχει δώσει για το 2010 το υπουργείο, τη στιγμή που το ίδιο διαθέτει ούτε ένα, ούτε δύο αλλά εκατόν ογδόντα επτά (187) οικήματα, πλήρως ανεκμετάλλευτα. Τουλάχιστον, ανεκμετάλλευτα ως προς το συμφέρον του ελληνικού Δημοσίου, γιατί δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν κάποιοι «αξιωματικοί» τα δανείζουν σε «φίλους», οι οποίοι τα εκμεταλλεύονται δεόντως. Κάποια από αυτά τα ακίνητα δεν είναι κατάλληλα, άλλα επισκευάζονται, τα περισσότερα ωστόσο μένουν ως έχουν: μόνα και έρημα. Και δίνουν τη θέση τους σε ακίνητα ιδιωτών, τα οποία χρυσοπληρώνουμε επίσης.

Γιατί, όμως, τα ακίνητα αυτά ήταν και παραμένουν ανεκμετάλλευτα, δίχως ίχνος αιδούς για την κατάσταση αυτή από τους αρμόδιους; Αρκεί να θυμηθούμε πως ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2010, ο πρωθυπουργός διαφήμιζε στο εξωτερικό την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου -ύψους 270 δισ. ευρώ- που διατίθεται προς πώληση. Μιλώντας, μάλιστα, στους θεσμικούς επενδυτές της παρουσίαζε τα ακίνητα του Δημοσίου ως εγγύηση για την κάλυψη των 300 δις ευρώ του δημοσίου χρέους. Πρέπει, λοιπόν, να παραμείνουν «ανεκμετάλλευτα», ώστε να μπορούν να «αξιοποιηθούν» από υποψήφιους αγοραστές.

Στα χαρτιά

Ωστόσο, όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση είχε βάλει στο μάτι την ακίνητη περιουσία του Δημοσίου. Στις 7 Ιουλίου του 2010, όταν ο Αντώνης Σαμαράς παρουσίασε το οικονομικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, τόνισε την ανάγκη να αξιοποιηθεί η τεράστια ακίνητη περιουσία της κτηματικής εταιρείας του Δημοσίου που παραμένει ανεκμετάλλευτη. 71.000 ακίνητα σε όλη τη χώρα, συνολικής έκτασης 3,5 εκατ. στρεμμάτων, από τα οποία αντλεί -κάθε χρόνο- έσοδα που μετά βίας φθάνουν τα 30 εκατ. ευρώ. Ακόμα και τα φιλόδοξα σχέδια για περιο-χή-φιλέτο του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού παραμένουν στα χαρτιά.

Η Νέα Δημοκρατία μάλιστα υπολόγισε -7 μήνες πριν από την τρόικα-ότι, εάν αυτή η ακίνητη περιουσία των 272 δις ευρώ παραχωρηθεί σε ιδιώτες, τότε μπορούν να μπουν στα κρατικά ταμεία 50 δις ευρώ. Σε κάθε περίπτωση, το σχέδιο του Γιώργου Παπακωνσταντίνου για τις αποκρατικοποιήσεις προβλέπει ότι τα ακίνητα του Δημοσίου θα ενταχτούν σε μια νέα εταιρεία που είτε θα μετοχοποιηθεί, είτε θα χρησιμοποιηθούν τα περιουσιακά της στοιχεία ως εγγύηση για να δανειστεί το ελληνικό Δημόσιο. Εναλλακτικά, κάποια ακίνητα μπορούν να παραχωρηθούν σε ιδιώτες. Σε κάθε περίπτωση, όμως, βάσει του επικαι-ροποιημένου μνημονίου θα πρέπει να εισπραχτούν 50 δις ευρώ έως το 2015.

Το ερώτημα

Και η ερώτηση παραμένει: Μήπως τα χρήματα αυτά μπορούσαν άνετα να εξασφαλιστούν, απλά και μόνο αν εκμεταλλευόμαστε εμείς οι ίδιοι τόσα χρόνια τα ακίνητα που ανήκουν στο Δημόσιο, μην επιβαρύνοντας ταυτοχρόνως με υπέρογκα ποσά για ενοικιάσεις οικημάτων ιδιωτών; Ειδικά, δε, σε μια εποχή που για να μας δανείσουν οι εταίροι μας στην Ευρώπη, μας ζητούν να τους αφήσουμε να «αξιοποιήσουν» την περιουσία μας;