Με τα κρουασάν... υπό μάλης

email προς ellhnikhaktofylakh@gmail.com

Κύριοι συνάδελφοι εα όλων των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων,

Όλοι λίγο-πολύ διαβάσαμε το λιβελογράφημα της Καθημερινής της 2ας Απριλίου 2011 από τον Κ.Ζούλα, το οποίο δεν θα σχολιάσω – δεν είμαι ψυχίατρος. Φαντάζομαι ότι δεν θα υπάρχει ούτε ένας σόφρων συνάδελφος να αποδεχθεί τις θέσεις του. Σίγουρα όμως εκφράζει το σύγχρονο πνεύμα για τα στελέχη των Ε.Δ

Το ερώτημα είναι γιατί το δημοσίευσε μία τόσο έγκριτη κατά τα άλλα εφημερίδα?

Αν δεν κάνω λάθος η διεύθυνση της εφημερίδας σχετίζεται άμεσα με τον όμιλο που ανήκει ο τηλεοπτικός σταθμός Σκαι, που προσπαθεί να αλλάξει την καταγεγραμμένη ιστορία του Έθνους μας και του απελευθερωτικού αγώνα του 1821. Επίσης να σας θυμήσω τις σχέσεις του με γνωστό και πλήρως επιδοτούμενο από την πολιτεία think- tank, με τις γνωστές ανθελληνικές του θέσεις.

Δε νομίζω ότι είναι τυχαίες συμπτώσεις ή παιδικά αστειάκια, αλλά ούτε θέλω να πιστεύω ότι αποτελούν μέρος ενός προγράμματος εκφυλισμού των πάντων στην ελληνική κοινωνία.

Αισθάνομαι ότι δεν έπραξα κάτι για το οποίο πρέπει να απολογούμαι και να στείλω επιστολή στην εφημερίδα για να δικαιολογήσω ότι ήμουν συνετός,τίμιος και υπάκουος στρατιωτικός

Δεν με καλύπτειη δικαιολογία ότι παντού υπάρχουν καλοί και κακοί (στρατιωτικοί και δημοσιογράφοι αντίστοιχα).

Ακόμα δεν προτίθεμαι και δεν με εκφράζει να αντιστοιχίσω και να ανταποδόσω την ισοπεδωτική γνωστή φράση των δρόμων: «δημοσιογράφοι αλήτες - γουρούνια - δολοφόνοι»

Όμως θέλω απλά να σας επισημάνω – διότι είμαι σίγουρος ότι όλοι είχαμε εμπειρία απο το στράτευμα για τη αντιμετώπιση των στρατευμένων για τη θητείας τους δημοσιογράφων. Ο κανόνας είναι ότι υπηρετούν σε ειδικά γραφεία και επιτελεία και κατά βάση δεν ακολουθούν τις υποχρεώσεις τους όπως οι υπόλοιποι στρατευμένοι.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι πολλούς που υπηρετούσαν, τις σπάνιες φορές που εμφανίζονταν και αυτές χωρίς στολή, σε ερώτησή μου για την ιδιότητα, ποτέ δεν έλεγαν σε πιό κλάδο των Ε.Δ υπηρετούσαν - απλά απαντούσαν ότι είναι δημοσιογράφοι.

Αντί ευχαριστίας έρχονται τώρα ως αχάριστοι να έχουν γνώμη για το στράτευμα που δεν υπηρέτησαν και να καφενειοποιούν ασύστολα το θεσμό των Ε.Δ.

Όμως μέχρις εδώ και μη παρέκει.

Εδώ κύριοι συνάδελφοι γεννάται ένα κύριο δικό μας ερώτημα: τι κάνουν γι αυτό οι διάφορες ενώσεις και φορείς των αποστράτων?

Η εύκολη απάντηση που φανταζόμαστε είναι μία: η απραγία δια της απουσίας, μέχρι να ξεχαστεί.

Η δύσκολη απάντηση που θα θέλαμε, είναι ότι αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για συσπείρωση. ΝΑΙ ΓΙΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ.

Απευθύνομαι σε εσάς, όσοι συμφωνείτε, να πείσουμε όλες τις ενώσεις και τους λοιπούς φορείς των αποστράτων που ανήκουμε, να αναλάβουν ενέργειες για τη συστηματική και αποτελεσματική αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών.

Δεν εννοώ την απλή σύνταξη επιστολών διαμαρτυρίας και λοιπά ψηφίσματα για να τους πείσουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες, επιστολές που τις βλέπει μόνο το βοηθητικό προσωπικό και καταλήγουν στα σκουπίδια, ενώ στα κρίσιμα πρόσωπα δεν φτάνουν τα μηνύματα και φυσικά δεν υπάρχει καμία απολύτως αντίδραση και αποτέλεσμα. Εννοώ να ζητήσουμε συντονισμένες ενέργειες όλων των ενώσεων και φορέων των αποστράτων για:

α. Συλλογικές επιστολές που να απαιτούν επίσημη δικαιολόγηση - συγνώμη και αποκατάσταση, με κατάλληλη και επαρκή δημοσίευση αυτών (εννοώ όχι μία ανώνυμη παραγραφούλα σε υστερότερο χρόνο, σε φύλλο καθημερινό με το μικρότερο τιράζ και χωρίς αυτή να συνδέεται με το αρχικό δημοσίευμα)

β. Ενημέρωση των μελών για το δημοσίευμα και τις ενέργειές τους , ώστε να προβληθεί η αρνητική θέση του άρθρου, της εφημερίδας, του συντάκτη, του αρχισυντάκτη και του εκδοτικού ομίλου, συνιστώντας την κατά κρίση αποφυγή της εφημερίδας και των δραστηριοτήτων του ομίλου

γ. Δημιουργία κλίματος αρχικής συσπείρωσης μεταξύ των ενώσεων και φορέων των αποστράτων, για μελλοντικές καθολικές ενέργειες υπεράσπισης του κύρους, της αξιοπρέπειας, και των πάσης φύσεως δικαιωμάτων των αποστράτων.

Σε όλες αυτές τις ενέργειες θα είμαι ο πρώτος που θα θέσω το όνομα και την υπογραφή μου.

Αν συμφωνείτε προωθείστε το παρόν ή αντίστοιχο κείμενό σας στις ενώσεις και στους φορείς των αποστράτων που ανήκετε για την ανάληψη συλλογικών ενεργειών διαμαρτυρίας, κοινοποιώντας για ενημέρωση και ενέργεια σε άλλους συναδέλφους σας εε και εα.

Με σεβασμό και εκτίμηση

Υποναύαρχος (εα) Γ.Σιδερής ΠΝ

Ακολουθεί το άρθρο της Καθημερινής....

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 2-4-2011

Με τα κρουασάν... υπό μάλης

Του Κωνσταντινου Ζουλα / zoulas@kathimerini. gr

«Mε δυο λόγια αυτό που μου έμεινε είναι ότι υπάρχει ακόμη μια Ελλάδα που κατά κυριολεξία περιβάλλεται από ένα συρματόπλεγμα και ζει σε ένα δικό της πλανήτη. Αφού, για να καταλάβεις, ένας ανεκδιήγητος μονιμάς μάζευε κάθε μέρα τα περισσευούμενα κρουασάν για να τα πουλήσει έξω, ενώ ένας άλλος έπαιρνε τα γάλατα για να τα πάει σπίτι του»...

Οι άνδρες αναγνώστες θα έχουν καταλάβει ότι η προλογική εμπειρία είναι «στρατιωτική». Αυτό, ωστόσο, που κι εγώ δυσκολεύτηκα να πιστέψω είναι ότι όσα τραγελαφικά θυμήθηκα από την προ 15ετίας θητεία μου συμβαίνουν και σήμερα.

Με αφορμή τη διήγηση του φίλου που μόλις απολύθηκε, είπα να αφιερώσω τη στήλη σε μια νοσηρότατη κατάσταση που σπανίως απασχολεί τα ΜΜΕ: στη χειρότερη, κατά την άποψή μου, εκδοχή του Δημοσίου, τον Στρατό. Οσοι έχουμε ξοδέψει δύο χρόνια της ζωής μας θητεύοντες δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι γνωρίσαμε εκατοντάδες ανθρώπους, χωρίς να καταλάβουμε ποιο ήταν το αντικείμενο της «εργασίας» τους.

Ε, λοιπόν, μέσα στην κρίση, ας πούμε την αλήθεια και γι’ αυτό. Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, σε όλα τα μη μάχιμα στρατόπεδα, οι μόνιμοι στην πλειοψηφία τους, μην έχοντας τίποτα παραγωγικό να κάνουν, ολημερίς χαζεύουν τηλεόραση, κουτσομπολεύουν και ποδοσφαιροφιλοσοφούν, σκαρφίζονται τρόπους να αυξήσουν τις αποδοχές τους και για να σπάσουν τη μονοτονία δίνουν και εντολές στους φαντάρους που «υπάρχουν» απλώς για τα θελήματά τους. «Κουβάλα αυτό, σκούπισε εκείνο, συνόδευσε την κόρη μου σχολείο» και γενικώς μια κατάσταση άκρως ατιμωτική για όλους, που ουδεμία σχέση έχει με στρατιωτική εκπαίδευση.

Εν ολίγοις, καθώς όλοι καλούμαστε πια να προσαρμοσθούμε σε μια νέα εποχή, η παρωδία που λέγεται ελληνικό στράτευμα πρέπει άμεσα να αλλάξει. Δεν ξέρω τι θα μπορούσαν να κάνουν όλοι αυτοί οι αργόμισθοι σε καιρούς ειρήνης. Ας αναλάβουν τον καθαρισμό και την προστασία των δασών, τη βελτίωση της εικόνας των πόλεων, ας βοηθήσουν ακόμη και τους Ατενίστας. Διότι, αν μη τι άλλο, τους πληρώνουμε ένα σκασμό λεφτά, χώρια που όσοι υπηρετήσαμε γνωρίζουμε ότι οι «συλλέκτες» κρουασάν είναι οι τελευταίοι στους οποίους μπορούμε να βασιστούμε αν, ο μη γένοιτο, χρειαστεί...