Θυσιάζει την ΑΟΖ για να μην προκαλέσει.

«Θυσιάζει» την ΑΟΖ για να μην… προκαλέσει - Ο Δρούτσας περιμένει αντίδωρα από τον Ερντογάν

Ο Έλληνας ΥΠΕΞ αφήνει να εννοηθεί ότι η προσωρινή παραίτηση από την άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος που αναγνωρίζει στην Ελλάδα το Δίκαιο της Θάλασσας γίνεται για να μην επιβαρυνθεί το κλίμα των διερευνητικών επαφών για την υφαλοκρηπίδα. Πολλά ερωτηματικά προκαλεί η χρονική στιγμή που επέλεξε ο υπουργός Εξωτερικών Δ. Δρούτσας, για να στείλει το μήνυμα στην Τουρκία, ότι η Ελλάδα δεν σχεδιάζει να εγείρει θέμα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ), στηρίζοντας όλες τις προσδοκίες της στις καλές προθέσεις που ενδεχομένως θα εκδηλώσει ο κ. Ερντογάν στο θέμα της υφαλοκρηπίδας μετά τις εκλογές του Ιουνίου.

Ο κ. Δρούτσας, μάλιστα, άφησε να εννοηθεί ότι η προσωρινή παραίτηση ή έστω αναστολή από την άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος που αναγνωρίζει στην Ελλάδα το Δίκαιο της Θάλασσας γίνεται για να μην επιβαρυνθεί το κλίμα των διερευνητικών επαφών για την υφαλοκρηπίδα και ενώ είναι γνωστό ότι η Τουρκία έχει διαμηνύσει ότι όχι μόνο δεν δέχεται τη συζήτηση της ΑΟΖ, αλλά και θέλει να έχει λόγο για ενδεχόμενη οριοθέτηση ΑΟΖ σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο.

Χρονοδιάγραμμα

Η Αθήνα αφήνει να εννοηθεί ότι υπάρχει «κάποια» πρόοδος στις διερευνητικές επαφές και καθώς έχει θέσει η ίδια ως άτυπο χρονοδιάγραμμα τις εκλογές του Ιουνίου, πιστεύει ότι με τη «θυσία» της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης θα διευκολύνει την επίτευξη συμφωνίας για την υφαλοκρηπίδα.

Αυτές οι προσδοκίες πάντως είναι μάλλον αίολες, καθώς η επίτευξη συμφωνίας στις διερευνητικές επαφές (έστω και σε επίπεδο αρχών για τη σύναψη συνυποσχετικού) προϋποθέτει την εγκατάλειψη της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», την αποδοχή από την Τουρκία του Δικαίου της Θάλασσας, τη συμπερίληψη του Καστελόριζου στην τελική ρύθμιση, αλλά και αποδοχή εκ μέρους της Τουρκίας της μονομερούς επέκτασης των ελληνικών χωρικών υδάτων έως τα 12 ν.μ., τουλάχιστον στις περιοχές που δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία. Η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών μπορεί να απευθύνεται προς την Άγκυρα, υπονομεύει όμως πρακτικά κάθε προσπάθεια συνεννόησης με την Αίγυπτο και τη Λιβύη για την ΑΟΖ (έστω και με τα προβλήματα που προκαλεί η ρευστή κατάσταση στην περιοχή), καθώς οι δύο χώρες δεν θα έχουν κανένα λόγο να προβούν σε συμβιβασμό με την Ελλάδα (που στην περίπτωση της Αιγύπτου μάλιστα δεν είναι και ιδιαίτερα επωφελής για τα αιγυπτιακά συμφέροντα).

Διαπραγματευτικό ατού

Η ανακήρυξη της ΑΟΖ η οποία γίνεται μονομερώς δεν σημαίνει την αυτόματη κατοχύρωσή της, καθώς, σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, απαιτείται και συμφωνία οριοθέτησης με τις παρακείμενες χώρες.

Η μονομερής ανακήρυξη, επίσης, προϋποθέτει ότι η χώρα θα δηλώσει τα απώτατα όρια της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης που θεωρεί ότι της ανήκει σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και αυτό εκ των πραγμάτων θα δημιουργούσε «παρενέργειες», τις οποίες θα έπρεπε η χώρα να αντιμετωπίσει επί του πεδίου.

Και κυρίως θα πρέπει να έχει εξασφαλίσει μια στοιχειώδη συναίνεση από τα άλλα ενδιαφερόμενα μέρη, ώστε να μην αμφισβητηθεί εμπράκτως η ΑΟΖ απ' όλα τα μέρη και όχι μόνο από την Τουρκία.

Ολα αυτά τα επιχειρήματα, όμως, κάθε άλλο παρά δικαιολογούν τους χειρισμούς του κ. Δρούτσα, καθώς σε κάθε περίπτωση η συζήτηση περί ανακήρυξης ΑΟΖ θα αποτελούσε ένα σταθερό μοχλό πίεσης στην Άγκυρα και διαπραγματευτικό χαρτί, για τη διαδικασία των διερευνητικών επαφών για την υφαλοκρηπίδα.

Σημερινή