Οι σωστοί νόμοι σε μία χώρα είναι ζήτημα ζωής

Του Θανάση Τσατσουλή

Η απόφαση των αρμοδίων δικαστικών οργάνων στην Πάτρα, σύμφωνα με την οποία αφέθηκε ελεύθερος ο λαθρομετανάστης, που επιτέθηκε με μαχαίρι την προηγούμενη εβδομάδα και τραυμάτισε δύο λιμενικούς μπορεί να μας γεμίζει μόνο με αγανάκτηση και θλίψη.

Οι αποφάσεις βέβαια της δικαιοσύνης είναι σεβαστές, αλλά με αυτήν την απόφαση τίθενται δύο τεράστιας σημασίας ζητήματα. Το πρώτο έχει να κάνει με το πόσο μας καλύπτει ως ένστολους εργαζομένους η υπάρχουσα νομοθεσία, αφού βλέπουμε ότι ο κατηγορούμενος αφέθηκε ελεύθερος και ορίστηκε τακτική δικάσιμος με το αιτιολογικό ότι είναι κατά δήλωση του ανήλικος και ότι δεν προξένησε σοβαρές βλάβες στην υγεία των δύο συναδέλφων.

Το γεγονός βέβαια ότι ο δράστης δεν διαμένει σε γνωστή κατοικία, ώστε να μπορούν να τον προσαγάγουν, όταν (ύστερα από δύο χρόνια) οριστεί η δίκη, όπως, επίσης, το γεγονός ότι, όταν κάποιος επιτίθεται με μαχαίρι σε έναν συνάνθρωπο του αυτόματα ο αμυνόμενος προτάσσει το χέρι ενστικτωδώς, ώστε να μην βληθεί κάποιο ζωτικό όργανο προφανώς δεν απασχόλησαν τα αρμόδια δικαστικά όργανα.

Με άλλα λόγια αν κάποιος από τους δύο λιμενικούς δεν προλάβαινε να αμυνθεί με τα χέρια του και το μαχαίρι έβρισκε την καρδιά ή άλλο ζωτικό όργανο τώρα θα είχαμε σοβαρή και ανήκεστο βλάβη; Nαι η όχι;

Eπίσης, η απόφαση εγείρει ένα τεράστιο θέμα ηθικής τάξεως, αφού οι λαθρομετανάστες που έχουν μπει παράνομα στης Ελλάδα ξέρουν πλέον ότι αν προσπαθήσουν να τους συλλάβουν τα όργανα της τάξης μπορούν να τα χτυπήσουν με μαχαίρι και εφόσον δεν τα σκοτώσουν με μια απλή δήλωση τους ότι είναι ανήλικοι να απολαμβάνουν την ελευθερία τους, αφού ξέρουμε όλοι καλά ότι αποκλείεται να βρεθούν ύστερα από χρόνια και να προσαχθούν προκειμένου να δικαστούν για την πράξη τους.

Ας κάνουμε, λοιπόν, μια υπόθεση εργασίας. Αν ο ένας από τους δύο λιμενικούς κατά την διάρκεια της επίθεσης από τον λαθρομετανάστη και φοβούμενος για την ζωή του έβγαζε το όπλο του (όπως δηλαδή θα έκανε ο καθένας κρατικός ένστολος υπάλληλος που έχει επιφορτιστεί με την ασφάλεια του κράτους σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου συντηρητική ή προοδευτική και χωρίς να του αποδοθούν ευθύνες, αφού εκείνη την στιγμή κινδυνεύει η ζωή του), αν λοιπόν έβγαζε το όπλο του απέναντι σε κάποιον που του επιτίθεται με μαχαίρι και τον πυροβολούσε τραυματίζοντας τον ή ακόμα σκοτώνοντας τον θα ταλαιπωρείτο σε όλη του την ζωή ναι η όχι:Θα κινδύνευε να πάει φυλακή ή να χάσει την δουλειά του ναι η όχι;

Με αυτά και με αυτά, όμως, δεν πρέπει να κάνει σε κανένα μας εντύπωση το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα σε όλο τον κόσμο (άντε να βάλουμε μαζί και όσες αφρικανικές χώρες σπαράσσονται από πολύχρονους εμφύλιους) που γίνονται ληστείες στα σπίτια με την απειλή βαρέων αυτόματων πυροβόλων όπλων, που χρησιμοποιούνται σε συμβατικούς πολέμους!

Ένα πλέον είναι σίγουρο. Οι Έλληνες πολίτες πλέον αρχίζουν και καταλαβαίνουν ότι ο πόλεμος που υφίσταται η χώρα μας δεν είναι μόνο οικονομικός αλλά πραγματικός, και για αυτό το μόνο π

ου έχω να πω σε όσους από την πολιτική, δικαστική, θρησκευτική, εκτελεστική και δημοσιογραφική εξουσία συμπεριφέρονται με τρόπο που να προσβάλλουν την νοημοσύνη μας και να καταπατούν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα μας είναι:

ΚΑΛΗ ΝΥΧΤΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ

Ο κ. Θάνος Τσατσουλής είναι Α Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Προσωπικού Λιμενικού Σώματος (ΠΟΕΠΛΣ)

pireas2day.gr