Ποιοι δεν είναι μάχιμοι;

Μια ανάρτηση στον ιστότοπο onalert διατείνεται ότι υπάρχει πρόθεση να γίνει μείωση αποδοχών στους στρατιωτικούς με εξαίρεση κάποιους τους οποίους οι οικονομικοί κύκλοι τους χαρακτηρίζουν μάχιμους.

Συγκεκριμένα, ονομάζουν μάχιμους, όσους υπηρετούν σε θέσεις και μονάδες των Ειδικών Δυνάμεων του Στρατού Ξηράς και του Πολεμικού Ναυτικού, όσους είναι ιπτάμενοι σε επιχειρησιακές Μοίρες της Πολεμικής αεροπορίας και όσους υπηρετούν σε υποβρύχια του ΠΝ. Τι γίνεται όμως με όλους τους υπόλοιπους;

Οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι μια τεράστια μηχανή από γρανάζια που το κάθε ένα δίδει κίνηση στο επόμενο. Αν ένα από τα γρανάζια χαλάσει ή φύγει από την θέση του, η μηχανή παύει να λειτουργεί. Φυσικά το κάθε γρανάζι για να γυρίσει απαιτεί το γράσο του. Με το να κάνουμε όμως οικονομία στον γράσο έχουμε αρνητικό πρόσημο στην παραγωγή της μηχανής.

Φυσικά στην περίπτωση της παραγωγής των Ενόπλων Δυνάμεων, αυτό που μπερδεύει είναι η εκάστοτε χρησιμοποιούμενη μονάδα μέτρησης της "παραγωγής". Είναι σαν να παίζεις με τα μέτρα και τα σταθμά. Αλλιώς ακούγεται 1 κιλό και αλλιώς 1000 γραμμάρια. Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Αν ονομάσουμε την "παραγωγή" των Ενόπλων Δυνάμεων ως Δύναμη Αποτροπής, δίνουμε την εντύπωση ότι επαρκεί να έχουμε μια μικρή, ισχυρή ταχυκίνητη δύναμη, που θα αποτελεί το "σκιάχτρο" για απρόθυμους εισβολείς. Αν όμως ονομάσουμε την "παραγωγή" των Ενόπλων Δυνάμεων ως Προστασία του Χερσαίου, Υδάτινου και Εναέριου Χώρου, τότε γίνεται αντιληπτό ότι για την άμυνα 1100 χιλιομέτρων χερσαίων συνόρων και τριών χιλιάδων νήσων και βραχονησίδων, του υπέρ αυτών εναερίου χώρου και των περιβαλλόντων αυτών υδάτων, μια μικρή δύναμη κρίνεται ανεπαρκής.

Και επιστρέφουμε στην βασική μας ερώτηση. Ποιοι δεν είναι μάχιμοι;

Από την ανάλυση της λέξεως, λίγο αφηρημένα ίσως, θα απαντούσαμε : όσοι δεν μάχονται ή όσοι δεν μπορούν να μάχονται.

Πάμε λοιπόν να δούμε ποιοι δεν μάχονται; Απλά θα παραθέσω κάποιες εργασίες που είναι συνήθεις στις Ένοπλες Δυνάμεις και αφήνω τους αναγνώστες να απαντήσουν αν μάχονται ή όχι :

Προσωπικό του Πυροβολικού Μάχης και του Αντιαεροπορικού Πυροβολικού.

Προσωπικό των Αρμάτων Μάχης (τεθωρακισμένων).

Όσοι επανδρώνουν Μονάδες Πεζικού, Μηχανοκίνητου Πεζικού και Λόχων Αντιαρματικών.

Προσωπικό που κατασκευάζει - τοποθετεί ναρκοπέδια ή τα καταστρέφει.

Όσοι επανδρώνουν ραντάρ ή μονάδες επικοινωνιών. Πιστεύετε ότι χωρίς επικοινωνίες και έγκαιρη ενημέρωση, μπορούν να λειτουργήσουν οι ένοπλες δυνάμεις;

Όσοι ασχολούνται με την αναχορηγία πυρομαχικών, καυσίμων, ανταλλακτικών, τροφίμων, επισκευή οπλικών συστημάτων καθώς και το ιατρικό - υγειονομικό προσωπικό, είναι άχρηστοι σε καιρό πολεμικών επιχειρήσεων;

Αν λοιπόν οι παραπάνω δεν μάχονται ή όπως λέει ο όρος δεν είναι μάχιμοι, γιατί κρατούν όπλα; Γιατί υπάρχουν ευθύς εξαρχής στις Ένοπλες Δυνάμεις όλων των κρατών της Γης;

Αν θεωρείται ως κατ' εξοχήν μάχιμος ο καταδρομέας - αλεξιπτωτιστής και ο πιλότος βομβαρδιστικού, εγώ ο ταπεινός εφοδιαστής - διαβιβαστής - πυροβολητής που αποτελώ στόχο προτεραιότητας των αλεξιπτωτιστών - καταδρομέων - πιλότων του εχθρού, θεωρούμαι ότι δεν συμμετέχω στην μάχη; Όταν θα δεχτώ την επίθεσή τους θα μείνω άπρακτος ή θα αντισταθώ με όπλα και μάχη σώμα με σώμα αν χρειαστεί; Αν αυτό δεν είναι μάχη, τότε τι είναι; Παίγνιο επί χάρτου;

Αν λοιπόν, διαχωριστούμε σε μάχιμους και μη, μόνο και μόνο για να διαχειριστούν οι οικονομολόγοι το επικοινωνιακό σκέλος των μειώσεων των αποδοχών μας, είναι πολύ πιθανό να δημιουργηθεί ένα κλίμα δυσπιστίας και απαξίωσης για πάρα πολλά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων. Κάτι τέτοιο, δεν προσβάλλει ατομικά τον στρατιωτικό. Κατευθύνεται ως βαρύ χτύπημα στην λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων, επηρεάζοντας αρνητικά την αποτελεσματικότητά τους και θέτοντας εν αμφιβόλω την μελλοντική τους δυνατότητα να διαχειριστούν μια κρίση.

Αλληγορικά θα λέγαμε ότι, αν λείψει το γράσο από το 80% των γραναζιών, τα υπόλοιπα, όσο καλολαδομένα και να είναι δεν θα είναι ικανά να θέσουν σε λειτουργία την μηχανή.

Αυτό που εκφράζει η Ένωση Στρατιωτικών Περιφέρειας Πελοποννήσου, είναι ότι όλοι οι στρατιωτικοί παραμένουν ενωμένοι και αλληλέγγυοι. Όπως την ώρα της μάχης πρέπει να στηριζόμαστε και να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον, έτσι και στον καιρό της ειρήνης στεκόμαστε μαζί, χωρίς να αποδεχόμαστε αυθαίρετες και αναίτιες διακρίσεις σε μάχιμους και μη , οι οποίες προσβάλλουν την αξιοπρέπεια μας και πλήττουν την συνοχή του στρατεύματος.

Είναι κοινή μας γνώμη να σταθούμε απέναντι σε μια τέτοια διάκριση, η οποία υπερβαίνει τα όποια μισθολογικά ζητήματα και δημιουργεί πεδίο αμφισβήτησης του έργου μας. 

Καλούμε δε, κάθε φορέα, να αρνηθεί έναν τέτοιον διαχωρισμό και επαναφέρουμε την πρόταση για ένταξή μας στο ενιαίο μισθολόγιο του Δημοσίου τομέα, τηρουμένων της αντιστοίχησης των βαθμών και της προελεύσεως, απολαμβάνοντας όλα όσα δύνανται να λάβουν μισό εκατομμύριο και πλέον Έλληνες, αναλόγως της προσφερόμενης εργασίας και ωρών απασχόλησής τους.

Ιωάννης Τσιώλης, Λγος (ΕΜ)