Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Ένστολη συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

"Το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης ουδεμία πρόθεση συμμόρφωσης με την απόφαση του Σ.τ.Ε. έχει επιδείξει μέχρι σήμερα.

Παράλληλα, στο πολυνομοσχέδιο του Υπ. Οικονομικών που κατατέθηκε χθες στη Βουλή περιλαμβάνονται επώδυνες διατάξεις για τα ασφαλιστικά μας ταμεία που τα οδηγούν ουσιαστικά στη διάλυσή τους με ολέθριες συνέπειες στη λειτουργία και των τριών Σωμάτων.

Ως εκ τούτου ο δρόμος του αγώνα είναι μονόδρομος. Γι αυτό και τα προεδρεία των Ομοσπονδιών αποφάσισαν την πραγματοποίηση ένστολης συγκέντρωσης διαμαρτυρίας στην Αθήνα, την προσεχή Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014 και ώρα 11.00 στην πλατεία Κολοκοτρώνη.

Καλούνται όλοι οι συνάδελφοι για την μαζική και δυναμική συμμετοχή τους.

Επιπλέον καλούνται και όλοι οι ένστολοι των Ενόπλων Δυνάμεων όπως και οι συνταξιούχοι, να δώσουν και από την πλευρά τους το δυναμικό παρών.

Απαιτούμε την άμεση απόσυρση των καταστροφικών διατάξεων του άρθρου 221.
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΣΩΣΟΥΜΕ
ΤΟΥΣ ΚΟΠΟΥΣ ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Κύριοι ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ της ΠΕΑΛΣ και της ΠΟΕΠΛ.Σ δεν ανατρέπονται βάρβαρες μνημονιακές ληστρικές επιδρομές στα Ταμεία και μάλιστα, με ημερομηνία εφαρμογής από την ημέρα κατάθεσης του Πολυνομοσχεδίου στη Βουλή,
με μια...μπαταριά στον αέρα....
Δηλαδή, μία ένστολη συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από την Βουλή....
Χρειάζεται και αυτή...
Αλλά, ΕΚΕΙ, έχετε χρέος να μπορέσετε να συγκεντρώσετε πάρα πολύ κόσμο και να κατασκηνώσετε, κύριοι, έξω από την Βουλή.

Να κρεμαστείτε στα κάγκελα. Να συγκρουστείτε με τις δυνάμεις των ΥΜΕΤ ή των ΜΑΤ.
Να κατασκηνώσετε έξω από τη Βουλή και τα υπουργεία Εργασίας και Εμπορικής Ναυτιλίας!!!
Κύριοι, μια φορά ,το συνδικαλιστικό βίο των αιρετών, που εκπροσωπούν έναν ολόκληρο κλάδο,
τα γεγονότα επιτάσσουν να χρησιμοποιήσεις όλους τους
τρόπους μέχρι να πετύχεις να σώσεις
τους συναδέλφους σου....και τη ζωή τους, που καταληστεύεται!
ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ...
Και αν δεν τα καταφέρεις,
να με συγχωρείτε πολύ, πιστεύω όμως, ότι είναι πιο έντιμο να παραιτηθείς.
Από το να
νιώθεις πόσο άσχημο είναι να παλεύεις χωρίς ελπίδα ή με λιγοστές ελπίδες.
Και να αναγκάζεσαι τελικά, να συμβιβαστείς και να οπισθοχωρείς ή να αποτυγχάνεις...μπροστά
σε μια ‘εγκληματική‘ και αμετανόητη κυβερνητική λαίλαπα...
ΠΟΥ ΣΟΥ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΑ ΤΑΜΕΙΑ ΣΟΥ...

Πόπη Χριστοδουλίδου