Γράφει ο Υπολοχαγός Κ.Πονηράκος
από την Ένωση Στρατιωτικών Περιφέρειας
Στερεάς Ελλάδας
"Η συμμετοχή στα κοινά και η ενασχόληση με την πολιτική , καθίσταται αναγκαία και επιτακτική, ίσως περισσότερο παρά ποτέ στην σημερινή εποχή. Δια μέσου της πολιτικής διαδικασίας και της συμμετοχής σε αυτήν επιτυγχάνεται η προστασία των ατομικών ελευθεριών , η διασφάλιση των ατομικών και ομαδικών συμφερόντων και εν τέλει η δημιουργία ενός ενεργού και αναπτυσσόμενου σώματος πολιτών."
Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι δίχως ισχυρές ΕΔ δεν νοείται κρατική οντότητα. Ο μονοπωλιακός έλεγχος του κράτους στην βία που μπορούν να εξαπολύσουν οι ΕΔ προς το εξωτερικό θωρακίζει αμυντικά τη Χώρα εξασφαλίζει την εθνική ανεξαρτησία και διασφαλίζει την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα εξασφαλίζοντας συγχρόνως στο εσωτερικό του, δια μέσου ενός γενικευμένου αισθήματος ασφαλείας,τις προϋποθέσεις εκείνες που οδηγούν στην πρόοδο και στην ανάπτυξη των πολιτών του.
Η άρχουσα πολιτική κάστα που κυβέρνησε την χώρα μεταπολιτευτικά, καθώς και οι απόγονοι της,διαστρεβλώνοντας κάθε έννοια Δημοκρατίας, ισονομίας και αξιοκρατίας δημιούργησε μια αντίληψη περί πολιτικής η οποία ευνοεί την συνδιαλλαγή των πολιτών με το πολιτικό σύστημα εις βάρος της κείμενης νομοθεσίας, ενισχύει την δουλοπρέπεια έναντι της ελευθερίας , προάγει την παραβατικότητα έναντι της νομοτέλειας των πολιτών της .
Παρόλο που πρόσκαιρα εγκαθίδρυσε και εδραίωσε την απόλυτη κυριαρχία της πολιτικοοικονομικής ελίτ που το επέβαλλε σε όλα τα επίπεδα (πολιτική, οικονομία, τέχνες, διανόηση κτλπ. ) το μεταπολιτευτικό αυτό πολιτικό σύστημα, εκκολάπτει το ίδιο τους σπόρους της καταστροφής του.
Ιδιαίτερα όσον αφορά τους στρατιωτικούς οι μεταπολιτευτικοί πολιτικάντηδες επιφύλασσαν μια ιδιαίτερη καταστροφική μεταχείριση τα αποτελέσματα της οποίας είναι πλέον μή αναστρέψιμα.
Διακατεχόμενο από φοβικά σύνδρομα τα οποία ενισχύονταν απο τις πρόσφατες μνήμες της δικτατορίας και επιζητώντας "λυσσωδώς" να τιμωρήσει τους στρατιωτικούς για τον βίαιο επταετή παραγκωνισμό του απο την εξουσία, το πολιτικό σύστημα σε όλο το φάσμα του, αποφάσισε να κρατήσει ενσυνείδητα τους στρατιωτικούς στο περιθώριο αυτής της κοινωνίας.Το στίγμα της δικτατορίας έγινε το εργαλείο εκείνο χάρη στο οποίο το πολιτικό σύστημα εγκαθίδρυσε την απόλυτη εξουσία του στον χώρο των ΕΔ.
Οι κομματάρχες και όχι οι Αρχηγοί των ΕΔ είχαν λόγο σε οτιδήποτε αφορούσε τις δομές και την λειτουργία τους. Ανεξαρτήτως αν είχαν αντίληψη επί επιχειρησιακών θεμάτων, ανεξαρτήτως αν οι επεμβάσεις τους προήγαγαν την Εθνική ασφάλεια ή όχι, αυτοί επενέβαιναν όπου έκριναν εξυπηρετώντας τις όποιες μικροπολιτικές σκοπιμότητες τους. Απο την επιχειρησιακή τους διάταξη κατά πως βόλευε και βολεύει τον κάθε πρόεδρο στο τελευταίο χωριό της περιφέρειας, έως τον χώρο και τον χρόνο διεξαγωγής των ασκήσεων, απο τις κρίσεις των στελεχών έως τις μεταθέσεις τους, απο τις οικονομικές απολαβές τους έως το ανύπαρκτο εργασιακό καθεστώς που διέπει ακόμα και σήμερα την λειτουργία τους.
Έτσι μέρα με την μέρα, χρόνο με το χρόνο, θέλημα το θέλημα έφτασε το σήμερα όπουο πολιτικός έλεγχος των ΕΔ ασκείται από μια κλίκα άκαπνων, φυγόστρατων και μόνο κατ' όνομα Ελλήνων πολιτικών. Πλέον, στις ΕΔ η ίδια η δημοκρατία και η αρχές της, εδώ και πολλά χρόνια, έχει αντικατασταθεί από την στυγνή κομματοκρατία.
Υπηρετώ στο στράτευμα τα τελευταία δέκα χρόνια, φέροντας σήμερα το βαθμό του Υπολοχαγού, παρόλα ταύτα όμως είμαι πεπεισμένος ότι επηρεάζω λιγότερο το σύστημα που υπηρετώ από την καθαρίστρια του ΥΕΘΑ. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα που οι περισσότεροι αρνούμαστε να δούμε.
Δικαιώματα τα οποία είναι κατοχυρωμένα για το σύνολο των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα εγώ και οι υπόλοιποι συνάδελφοι μου δέν τα θεωρούμε δεδομένα και για να τα διεκδικήσουμε έστω, πρέπει να επιλέξουμε ποια πόρτα θα χτυπήσουμε.
Τι να πρωτοαναφέρω για τα προβλήματα που μας αφορούν: οικονομικές απολαβές, μεταθέσεις, υπερωριακή εργασία, στεγαστικό, εξέλιξη, μοριοδότηση ο κατάλογος είναι ατελείωτος .
Κάθε φορά που τα αναλογίζομαι διερωτώμαι : "Γιατί τόσα χρόνια δεν δίνεται μια λύση σε αυτά, αλλά αντιθέτως παραμένουν και διογκώνονται στο πέρασμα του χρόνου;" Κάθε φορά που κάνω στον εαυτό μου αυτή την ερώτηση καταλήγω στην ίδια απάντηση.Τελικά, κανένας πολιτικός δεν νοιάζεται για τις ΕΔ πραγματικά. Αν ίσχυε το αντίθετο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα στελέχη τους θα είχαν λυθεί προ πολλού.
Τα τελευταία χρόνια με την κρίση που έχει ξεσπάσει σε αυτήν την χώρα, η οποία σημειωτέον είναι πρωτίστως πολιτική και δευτερευόντως οικονομική βγήκαν στην επιφάνεια εκτός όλων των άλλων και το μίσος που ακόμα θρέφει ο πολιτικός κόσμος για τους στρατιωτικούς. Αλλά πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά αφού αυτοί που βρίσκονται στο πολιτικό προσκήνιο είναι τέκνα ,πολιτικά ή εξ αίματος των "πατέρων" της μεταπολιτευτικής μας Δημοκρατίας.
Πρίν χρόνια έδωσα έναν όρκο πίστης και αφοσίωσης σε αυτήν την πατρίδα από τον οποίο αντλώ δύναμη για τους δύσκολους καιρούς που έρχονται. Εγώ, όπως και τόσοι άλλοι στρατιωτικοί δίνοντας το αίμα μας μέχρι τελευταίας ρανίδος ορκιστήκαμε να φυλάττουμε τα ιερά χώματα της πατρίδος και το Σύνταγμα της.
Εμείς, που εισπράτουμε μόνο απαξίωση και μίσος επειδή επιλέξαμε να την υπηρετούμε.
Εμείς, που στερούμαστε τις χαρές της καθημερινότητας για να τις απολαμβάνουν αυτοί οι όψιμοι Δημοκράτες.
Εμείς, που θα δώσουμε την ζωή μας για να συνεχίσουν να ζούν κάποιοι άλλοι.
Εμείς, οι αντιπαραγωγικοί και αυτιστικοί στρατιωτικοί, αυτοί που η Δημοκρατία λησμόνησε και λοιδώρησε τόσο, ορκιστήκαμε να την φυλάττουμε .
Εμείς, τα νόθα παιδιά της Δημοκρατίας.
http://www.onalert.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου