Επανόρθωση λαθών

Είναι αρετή για τους πολιτικούς ηγέτες η αναγνώριση λαθών και η επανόρθωσή τους. Ηταν μέγα λάθος η κατάργηση των υπουργείων Τουρισμού και Ναυτιλίας. Οταν η χώρα βυθίζεται σε βαθιά και μακρόχρονη ύφεση την οποία θα εκμεταλλευθούν τα κοράκια των κερδοφόρων ελληνικών ομολόγων, δύο βασικοί τομείς ανάπτυξης- δεν έχουμε και πολλούς- μένουν στο περιθώριο του κυβερνητικού ενδιαφέροντος.

Φιλότιμες οι προσπάθειες της υφυπουργού Τουρισμού Αντζελας Γκερέκου αλλά περιορισμένες οι αρμοδιότητές της. Ούτε δυνατότητες ούτε κύρος έχει για τις μεγάλες παρεμβάσεις που επείγουν για την ανάκαμψη του τουρισμού. Η ανάρτηση πωλητηρίου σε 400 ξενοδοχεία δίνει τη δραματική εικόνα της κρίσης στη μεγαλύτερη «βιομηχανία» της χώρας, με σημαντική συμβολή στο ΑΕΠ και χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ο τουρισμός είναι πολύπτυχη οικονομική και αναπτυξιακή δραστηριότητα. Δεν είναι φεστιβάλ ή μουσείο για να υπάγεται στο υπουργείο Πολιτισμού!

Η ελληνική ναυτιλία έχει βάναυσα συκοφαντηθεί και εγκληματικά παραμεληθεί από όλες τις κυβερνήσεις. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια πολλά έχουν αλλάξει. Και όμως διατηρούνται αναχρονιστικοί περιορισμοί που αποτρέπουν τη νηολόγηση στην Ελλάδα χιλιάδων ελληνόκτητων πλοίων.

Οι έλληνες εφοπλιστές ελέγχουν σήμερα το 8% σε πλοία και το 15% σε χωρητικότητα της παγκόσμιας ναυτιλίας. Δραστηριοποιούνται εκτός Ελλάδας αλλά προσφέρουν πολλά στη χώρα. Τον περασμένο χρόνο, παρά την κρίση, έφεραν στη χώρα, σε συνάλλαγμα, 13,5 δισ. ευρώ και συνεχώς επενδύουν σε διάφορους τομείς. Να σημειωθεί ότι τον τεράστιο αυτόν στόλο των ποντοπόρων πλοίων οι συμπατριώτες μας εφοπλιστές τον απέκτησαν χωρίς ούτε ένα ευρώ κρατική επιχορήγηση. Και όσοι ασκούν αβασάνιστα και άκριτα κριτική εναντίον τους ας αναλογιστούν πόσα δισεκατομμύρια κρατικής επιχορήγησης έχουν φαγωθεί από αεριτζήδες εγχώριους «επιχειρηματίες». Ας διερωτηθούν ακόμη γιατί οι αγγλικές κυβερνήσεις προσέφεραν τα πάντα για να συγκεντρώσουν και να κρατήσουν στο Λονδίνο τους έλληνες εφοπλιστές.

Στα ελληνόκτητα πλοία που αρμενίζουν όλους τους ωκεανούς και όλες τις θάλασσες του κόσμου εκατοντάδες είναι οι αξιωματικοί που έχουν αποφοιτήσει από ελληνικές σχολές. Πόσο όμως έχουμε ενδιαφερθεί για την αναβάθμιση αυτών των σχολών; Εχουμε σήμερα 22- μάλιστα, 22- πανεπιστήμια με εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές, με δεκάδες τμήματα με ειδικότητες που θα μείνουν στα «αζήτητα». Και δεν έχουμε σχολές πανεπιστημιακού επιπέδου για ειδικότητες που είναι περιζήτητες στη ναυτιλία! Η ελληνική ναυτιλία είναι μια μεγάλη δύναμη η οποία πολλά μπορεί να προσφέρει στη χώρα μας την κρίσιμη αυτή περίοδο, η οποία προβλέπεται μακρά και επώδυνη. Δεν είναι μόνο δύναμη οικονομική που μπορεί να αξιοποιηθεί για επενδύσεις. Είναι και πολιτική, με την έννοια ότι πολλοί εφοπλιστές έχουν προσβάσεις και επιρροή σε διεθνές επίπεδο.

Οταν οι πάντες μιλάνε για συστράτευση είναι αδιανόητο να αγνοούμε αυτούς τους συμπολίτες μας που κατάφεραν μόνοι τους να αποκτήσουν τον τεράστιο αυτόν εμπορικό στόλο. Ας σκεφθούμε τι θα εσήμαινε αν η ελληνική σημαία κυμάτιζε σε όλα τα λιμάνια του κόσμου. Τόσες «σημαίες ευκαιρίας» έχουμε προσφέρει με κρατικές επιχορηγήσεις σε εγχώρια «λαμόγια».

Η κατάργηση του υπουργείου Ναυτιλίας και κυρίως η διάσπαση των υπηρεσιών του σε δύο υπουργεία ουσιαστικά αποκλείει την άσκηση συγκροτημένης πολιτικής στη ναυτιλία. Διότι πολλοί έμπειροι αξιωματικοί του Λιμενικού σε θέματα διεθνούς ναυτιλίας υπηρετούν τώρα στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για να αστυνομεύουν τα λιμάνια! Και κάποιοι άπειροι στο υπουργείο Ανάπτυξης έχουν αναλάβει να διαχειριστούν το μεγάλο αυτό εθνικό οικονομικό κεφάλαιο. Το αστείο είναι ότι, ενώ ουσιαστικά διαλύσαμε το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, διεκδικήσαμε και πήραμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το χαρτοφυλάκιο Ναυτιλίας και Αλιείας. Με ποιους θα συνεννοείται η επίτροπός μας Μαρία Δαμανάκη; Ποιος θα της δώσει τη ρότα;

Του Γιώργου Ρωμαίου