Την έντονη ανησυχία τους εκφράζουν με επιστολή τους προς τον πρωθυπουργό πρώην αδρηχγοί ΓΕΝ και Στόλου για τις δραματικές μειώσεις στις αμυντικές δαπάνες. Κάποιοι απ΄ αυτούς βέβαια,έχουν και το δικο τους μερίδιο ευθύνης,γιατί ως εν ενεργεία δεν τόλμησαν να μιλήσουν .
Το πλήρες κείμενο της επιστολής:
Αφορμή λαμβάνοντες από την παρούσα δύσκολη από κάθε άποψη συγκυρία για την Πατρίδα μας, επιθυμούμε με την παρούσα ανοικτή επιστολή μας να σας υποβάλλουμε ορισμένες σκέψεις, που μας απασχολούν σχετικά με την Άμυνα της χώρας.
Εν πρώτοις έχουμε πλήρη συναίσθηση του ότι συνεπεία κακής διαχείρισης των δημοσίων πραγμάτων επί σειράν ετών, αντιμετωπίζουμε σήμερον πολλαπλά σοβαρά εσωτερικά προβλήματα με προεξάρχον εκείνο της δεινής οικονομικής κατάστασης της χώρας.
Αντιλαμβανόμεθα επίσης ότι εδώ που φτάσαμε επιβάλλονται, μεταξύ άλλων πρωτοβουλιών, οικονομίες και περικοπές στις δημόσιες δαπάνες.
Τα προβλήματα αυτά θέλουμε να ελπίζουμε ότι αφού, έστω και αργά, τα συνειδητοποιήσαμε, θα μπορέσουμε με τα κατάλληλα μέτρα από την ηγεσία του τόπου και τις ανάλογες θυσίες, στις οποίες δυστυχώς εκ των πραγμάτων υποβάλλεται ο ελληνικός λαός, να τα ξεπεράσουμε και σε κάποιο χρόνο η ζωή να επονεύρει την ηρεμία της.
Όμως, κύριε Πρόεδρε, παράλληλα με την κατάσταση αυτή, η οποία εξ αντικειμένου αποτελεί εθνική αδυναμία, αντιμετωπίζουμε και χρόνιες σοβαρές εξωτερικές απειλές σχετικά με τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και σε τελική ανάλυση με αυτήν ταύτη την εθνική ακεραιότητα της πατρίδος μας.
Η αντιμετώπιση των απειλών αυτών, κατά τον κοινόν νουν, αυτονόητα επιβάλλει την διατήρηση καταλλήλου Αμυντικής Ισχύος, ως βασικού υποβάθρου στήριξης των απαιτουμένων λεπτών χειρισμών της εξωτερικής μας πολιτικής επί των ζητημάτων αυτών, της απαραίτητης για τους χειρισμούς μας αξιόπιστης αποτροπής και τέλος, εάν παραστεί ανάγκη, της αποτελεσματικής άμυνας. Eπ’ αυτού μας ανησυχεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι παράγοντες της κοινωνίας μας, ακόμη και πολιτικοί, μέσα στο βαρύ κλίμα της σημερινής οικονομικής δυσπραγίας, ο καθείς με τον δικό του τρόπο και για τους δικούς του λόγους, λειτουργούν κατά τρόπο απαξιωτικό για τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Οι παράγοντες αυτοί κυρίως δημαγωγούν σχετικά με τις απαιτούμενες δαπάνες για τις επιχειρησιακές ανάγκες και την ανάπτυξη των Ε.Δ. και παράλληλα αμφισβητούν το παραγωγικό έργο των Ε.Δ., το οποίο επιπολαίως αξιολογούν με μόνο κριτήριο το οικονομικό στοιχείο, παραβλέποντες εκείνα της ασφαλείας, της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της αξιοπρέπειας της πατρίδος μας, η εξασφάλιση των οποίων αποτελεί για τους γνωρίζοντες το κύριο παραγωγικό έργο των Ενόπλων μας Δυνάμεων, οι οποίες το επιτελούν με αυτοθυσία.
Υποσκάπτουν έτσι οι «κύριοι» αυτοί μεταξύ άλλων και το ηθικό του στρατεύματος, που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της μαχητικής του ικανότητος. Στο προκείμενο απαιτείται όλως ιδιαιτέρα προσοχή. Εάν αφήσουμε την οικονομικοκοινωνική κρίση, την δημαγωγία και τους επιπόλαιους να μας παρασύρουν στο να χαλαρώσουμε σε ότι αφορά την αμυντική μας ικανότητα και συνεπεία αυτού σε δεδομένη στιγμή υποστούμε απώλειες στα εθνικά μας θέματα, πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι απώλειες αυτές δεν αποκαθίστανται, όπως ευελπιστούμε ότι κάποια στιγμή θα συμβεί με την οικονομία και την κοινωνική μας ευταξία.
Φρονούμε κατόπιν αυτών ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας επιβάλλεται με κάθε θυσία να διατηρηθούν ακμαίες στο πρέπον επίπεδο ισχύος από κάθε άποψη.
Οι όποιες αποφάσεις περιστολής δαπανών περί την Άμυνα θα πρέπει να έχουν βασανισθεί με σύνεση και εις βάθος σχετικά με το τι αυτές συνεπάγονται. Προχειρότης περί το ζήτημα αυτό δεν συγχωρείται, δεδομένου του μεγέθους των συνεπεία αυτής αρνητικών επιπτώσεων για το μέλλον του Έθνους. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο ισχυρός πράττει κατά την ισχύ του και ο ανίσχυρος ότι του υπαγορεύει η αδυναμία του.
Ο ελληνικός λαός διαχρονικά, χωρίς να είναι πλούσιος, προσέφερε πάντα για την πατρίδα αγόγγυστα το υστέρημα του και χωρίς δισταγμούς ακόμη και τη ζωή του, όπου θεωρούσε ότι επιβάλλεται. Δεν νομίζουμε συνεπώς ότι στην παρούσα συγκυρία θα δυστροπήσει να προσφέρει οικονομικά αυτά που χρειάζονται για την Εθνική Άμυνα. Ο ελληνικός λαός εμπιστεύεται και προσβλέπει στις Ένοπλες Δυνάμεις του.
Κύριε Πρόεδρε.
Σεις γνωρίζετε, καλύτερον παντός άλλου, τα δεδομένα των εξωτερικών απειλών, που μας απασχολούν και ιδιαίτερα της απειλής εξ ανατολών, που αποτελεί την κυρία τοιαύτη και εκ των πραγμάτων φαίνεται να έχει μακρύ χρόνο αβεβαιότητος και επικινδύνων ενδεχομένων. Εάν η απειλή αυτή αμφισβητήσει κάποια στιγμή, βάσει στοιχείων, το αξιόμαχο των Ενόπλων μας Δυνάμεων, η σύγκρουσης θα καταστεί αναπόφευκτος και τότε για το κόστος, που θα κληθούμε να πληρώσουμε, ούτε καν σκέψη δεν θα μπορεί να γίνεται για σύγκριση με ότι σήμερον μας κοστίζει το να διατηρήσουμε την αποτρεπτική Εθνική Άμυνα, που απαιτείται.
Με ιδιαίτερη τιμή
Ναύαρχος ε.α. Λεωνίδας Βασιλικόπουλος ΠΝ, Επίτιμος Α/ΓΕΝ
Ναύαρχος ε.α. Ευάγγελος Λαγάρας ΠΝ, Επίτιμος Α/ΓΕΝ
Ναύαρχος ε.α. Ιωάννης Στάγκας ΠΝ, Επίτιμος Α/ΓΈΝ
Ναύαρχος ε.α. Ηρακλής Δρίκος ΠΝ, Επίτιμος Α/ΓΕΝ
Ναύαρχος ε.α. Γεώργιος Ιωαννίδης ΠΝ, Επίτιμος Α/ΓΕΝ
Ναύαρχος ε.α. Δημήτριος Γούσης ΠΝ, Επίτιμος Α/ΓΕΝ
Ναύαρχος ε.α. Γεώργιος Καραμαλίκης ΠΝ, Επίτιμος Α/ΓΕΝ
ΑΠΟ ΤΟ ONALERT.GR
1 σχόλιο:
Με μεγάλη απορία λύπη και αγανάκτηση διάβασα ανήμερα της Λαμπρής την επιστολή των επτά Επίτιμων Αρχηγών του ενδόξου Πολεμικού Ναυτικού μας προς τον κύριο Πρωθυπουργό της χώρας μας. Η επιστολή αυτή ενισχύει τη θεωρία μου, σύμφωνα με την οποία στην εποχή μας έχουμε έλλειμμα ηγεσίας στην πατρίδα μας, πολιτικής και στρατιωτικής.
Στον πολιτικό στίβο, λόγω των αμείλικτων σκοπιμοτήτων και της αδιαφανούς λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων, ενδεχομένως να είναι ως ένα βαθμό «δικαιολογημένο» αυτό το έλλειμμα. Στις Ένοπλες Δυνάμεις όμως εκτιμώ ότι είναι παντελώς αδικαιολόγητο, αλλά και εξαιρετικά επιζήμιο και καταστροφικό.
Την εν λόγω επιστολή την θεωρώ ως μια σαφή στήριξη του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος της «εθνοκτόνου κομματοκρατίας». Ένα σύστημα το οποίο οδήγησε τη πατρίδα μας στα πρόθυρα της διαφαινόμενης οικονομικής καταστροφής που όλοι απευχόμαστε και σε άλλου είδους περιπέτειες. Ένα σύστημα που οι κύριοι Ναύαρχοι υπηρέτησαν αδιαμαρτύρητα με όλες τους τις δυνάμεις και το οποίο, προς επιβράβευση των προσπαθειών τους, τους απένειμε τον εξόχως τιμητικό τίτλο του Επίτιμου Α/ΓΕΝ.
Για να επιλύσω ορισμένες απορίες μου, θα ήθελα να απευθύνω στους αξιότιμους κύριους Ναυάρχους τα παρακάτω ερωτήματα:
1. Η απαξίωση των Ενόπλων Δυνάμεων ξεκίνησε πρόσφατα, με την υπογραφή του μνημονίου; Αν όχι τότε γιατί δεν υποβάλατε τις ανησυχίες σας ηχηρά, εγγράφως και προφανώς στους προϊσταμένους σας όταν είσαστε εν ενεργεία;
2. Στην επιστολή σας παραδέχεστε ότι «συνεπεία κακής διαχείρισης των δημοσίων πραγμάτων επί σειράν ετών» βρισκόμαστε εδώ. Σε αυτό όμως το μεγάλο χρονικό διάστημα εσείς τι κάνατε ενόσω μάλιστα διαδραματίζατε «διαχειριστικό» ρόλο;
3. Γιατί δεν αποστείλατε την επιστολή σας στην σημερινή ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων προκειμένου να την αφυπνίσετε και βοηθήσετε στο έργο της; Πώς αντιδρά η σημερινή Ιεραρχία των ΕΔ όταν «παράγοντες της κοινωνίας μας, ακόμη και πολιτικοί, μέσα στο βαρύ κλίμα της σημερινής οικονομικής δυσπραγίας, ο καθείς με τον δικό του τρόπο και για τους δικούς του λόγους, λειτουργούν κατά τρόπο απαξιωτικό για τις Ένοπλες Δυνάμεις»; Πρέπει να σιωπούν ή οφείλουν στα πλαίσια της συνταγματικής νομιμότητας να ενεργούν και στηρίζουν τις σοβαρές κι υλοποιήσιμες προτάσεις τους προς στην πολιτική ηγεσία;
4. Παραδέχεστε ευθαρσώς ότι αργά συνειδητοποιήσατε τα προβλήματα. Γιατί όμως τόσο αργά; Μήπως δεν είχατε την ικανότητα; Γιατί εκατοντάδες άλλοι ικανότατοι Αξκοί συνειδητοποίησαν αρκετά ενωρίτερα τα προβλήματα αυτά και είτε αποστρατεύθηκαν «πρώιμα» με τις ετήσιες τακτικές και έκτακτες κρίσεις, είτε οδηγήθηκαν σε μια έντιμη αποστρατεία τη αιτήσει;
5. Που ήσασταν μετά τα γεγονότα των Ιμίων, με τα οποία επλήγη καταφανώς η εθνική μας κυριαρχία, τη στιγμή μάλιστα που είχαμε στο Αιγαίο τη στρατιωτική υπεροπλία, καθώς και το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας; Ποιες ήταν οι ενέργειές σας;
6. Ορθά αναφέρεστε στην υψίστη σημασία του «ηθικού του στρατεύματος, που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της μαχητικής του ικανότητος». Δεν αποτελεί όμως πρώτιστο καθήκον της στρατιωτικής Ηγεσίας η διατήρηση του ηθικού στον ύψιστο βαθμό; Τι κάνατε επί των ημερών σας για τη διατήρηση ή και την περαιτέρω ανύψωση του ηθικού του έμψυχου δυναμικού του Πολεμικού μας Ναυτικού; Είναι δυνατόν ένα κομματοποιημένο στράτευμα, όπου η έλλειψη αξιοκρατίας αποτελεί τον κανόνα, να έχει υψηλό ηθικό;
7. Πριν αποφασίσετε να συντάξετε τη επιστολή σας σκεφτήκατε καθόλου την ιδέα μια σοβαρής αυτοκριτικής;
Χριστός Ανέστη
Δημήτριος Καρατζίδης
Ταξίαρχος (ε.α.)
http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/04/blog-post_4133.html
Δημοσίευση σχολίου