Μετά από εκδηλώσεις, πορείες και αθλητικά δρώμενα, που συνοδεύονται από επεισόδια, […] στοχοποιούμαστε όλοι όσοι υπηρετούμε στην Υπηρεσία αυτή, με αποτέλεσμα να γράφονται και να ακούγονται για όλους μας απίστευτα πράγματα. Στο παρόν άρθρο θα αναφερθώ σε μύθους και αλήθειες που έχουν να κάνουν με την Υπηρεσία μας […] .
Μύθος νούμερο 1: Στην ΥΑΤ υπάρχει «έλλειμμα δημοκρατίας». Μια άποψη που συνοδεύεται από δημοσιεύματα μεγάλων σε κυκλοφορία εφημερίδων που κάνουν λόγο ότι στην ΥΑΤ υπηρετούν κυρίως «ακροδεξιά στοιχεία», τα οποία είναι υπεύθυνα για αναίτιους ξυλοδαρμούς πολιτών. Το συμπέρασμα που βγάζει ένας απλός πολίτης από τα παραπάνω είναι ότι όλοι εμείς, το προσωπικό της ΥΑΤ, είμαστε «επικίνδυνα φασιστοειδή» που σπέρνουμε τη βία και τον τρόμο. […]
Αλήθεια νούμερο 1: Στην ΥΑΤ υπηρετούν άξιοι και ικανοί συνάδελφοι, άνθρωποι καθημερινοί και απλοϊκοί, σε μεγάλο ποσοστό φιλήσυχοι οικογενειάρχες, σωστοί επαγγελματίες, φιλότιμοι και με αγάπη για την Υπηρεσία […]. Συνάδελφοι υψηλού μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου, που πολλοί απ’ αυτούς σπουδάζουν ταυτόχρονα. Επίσης, με παράδοση στους δημοκρατικούς θεσμούς, κάτι που αποδεικνύεται από το μεγάλο αριθμό Συνδικαλιστών που έχουν εκλεγεί […] στις εκλογές του Σωματείου μας. Ο χαρακτηρισμός των «ακροδεξιών» που μας προσάπτουν αποτελεί ένα βολικό στρουθοκαμηλισμό και μια εύκολη δικαιολογία για τα όποια δυσάρεστα συμβαίνουν. Δεν υπάρχει καμία «ακροδεξιά συνωμοσία» μέσα στην ΥΑΤ και όσοι ψάχνουν προς αυτή την κατεύθυνση για να επιλυθεί το όποιο πρόβλημα, πάντοτε θα οδηγούνται σε αδιέξοδο. Το ποιοι είναι αυτοί που μονίμως δημιουργούνε προβλήματα και τι εκπροσωπούνε θα το αναπτύξω παρακάτω αναλυτικά, γιατί είναι καιρός επιτέλους να ξεμπερδεύουμε με δαύτους.
Μύθος νούμερο 2: Πρέπει να διαλυθεί η ΥΑΤ και να ξανασυσταθεί από την αρχή μια καινούρια Υπηρεσία. Όταν πονάει το κεφάλι δεν το κόβουμε, αντιθέτως παίρνουμε παυσίπονο για να σταματήσει ο πόνος και στη συνέχεια ψάχνουμε για την αιτία. Η ΥΑΤ είναι μία από τις αποτελεσματικότερες Υπηρεσίες και σ’ αυτό δεν χωράει καμία απολύτως αμφιβολία. Κατά συνέπεια δεν τη διαλύεις αλλά την εξυγιαίνεις. Το πώς θα εξυγιανθεί θα το αναπτύξω κι αυτό παρακάτω.
Αλήθεια νούμερο 2: Υπάρχει όντως πρόβλημα με τη συμπεριφορά κάποιων, ελάχιστων εξ υμών, προς τους πολίτες αλλά και προς εμάς τους ίδιους. Πρόκειται για τη θλιβερή μειοψηφία των ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ, για τους οποίους δεν θα κουραστώ να γράφω ποτέ, μέχρι επιτέλους να εξαλειφθεί το φαινόμενο. Είναι αυτοί οι λιγοστοί που είναι φορείς αναχρονιστικών νοοτροπιών και απαράδεκτων αντικοινωνικών συμπεριφορών. Πρόκειται για πραγματικά λίγους που προκαλούν και απασχολούν μονίμως με τα «κατορθώματά» τους και εξαιτίας τους στοχοποιούμαστε όλοι μας, ενώ στην πραγματικότητα εμείς πρώτοι απ’ όλους υποφέρουμε από δαύτους. Δεν μπορεί καταγγελίες πολιτών να αφορούν σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα τα ίδια και τα ίδια άτομα. Δεν μπορεί πραγματικά εξαίρετοι Συνάδελφοι να φεύγουν από την ΥΑΤ όχι λόγω της επικινδυνότητας και των δύσκολων συνθηκών εργασίας της Υπηρεσίας μας, αλλά εξαιτίας της προκλητικής, προβληματικής και αντικοινωνικής συμπεριφοράς των ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ εναντίον τους και εναντίον των πολιτών. […]
Ενώ φαίνεται να μιλάω γενικά στην πραγματικότητα μιλάω όσο πιο συγκεκριμένα μπορώ και αυτοί στους οποίους αναφέρομαι πιστεύω ότι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στον όρο ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ. Όσο χρησιμοποιούσαμε την τακτική της απομόνωσης σε τέτοιες συμπεριφορές η κατάσταση ελεγχόταν. Από κάποια στιγμή και μετά τα πράγματα ξέφυγαν, γιατί αυτοί οι λιγοστοί ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ λειτουργώντας ως κλίκα και άλλοτε εκφοβίζοντας, άλλοτε συκοφαντώντας, άλλοτε εκμεταλλευόμενοι τον παρορμητισμό των νεότερων συναδέλφων, έχοντας πολλές φορές και την «ευλογία» «κάποιων», που κανονικά έπρεπε να τους συμμαζεύουν, προσφέροντας σ’ αυτούς τους «κάποιους» άλλου είδους «υπηρεσίες», αναλαμβάνοντας το ρόλο του «δεκανικιού» και του «στεγανού», χρησιμοποιώντας αυτό το απερίγραπτο «η δουλειά σου είναι» κάθε φορά που καταπατούνταν τα εργασιακά μας δικαιώματα, κατάφεραν αναίσχυντα και προκλητικά να κάνουν ό,τι θέλουν. Άμα στα παραπάνω προσθέσουμε και μία μεγάλη δόση συμπλεγμάτων κατωτερότητας, τότε έχουμε ένα εκρηκτικό μίγμα, το οποίο έρχεται στο φως της δημοσιότητας πότε πότε, εκθέτοντάς μας όλους. Δυστυχώς αυτοί οι ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, ωσάν τα βαμπίρ, αντλούν λόγο ύπαρξης από τα κάθε λογής επεισόδια, όντας όντα αντικοινωνικά. Αποτελούν τους εχθρούς της πολυπόθητης ενότητας και κάθε λογής συλλογικότητας. […] Αυτή είναι η πραγματική αιτία του «πονοκεφάλου» και δεν χρειάζεται κανένα «κεφάλι» να κοπεί για να περάσει. Το μόνο που χρειάζεται είναι να απομονώσουμε αυτές τις συμπεριφορές και να μπουν στη θέση τους οι κάθε λογής ΑΝΤΙΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ και τότε σαν θρασύδειλοι που είναι θα σταματήσουν επιτέλους τη δράση τους.
«Δικαιώστε μας, τουλάχιστον, στην αποστρατεία»
Δημοσιοποιούμε επιστολή που λάβαμε από το Σύλλογο Αποφοίτων της Σχολής Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας (ΣΤΥΑ) και η οποία αναφέρεται στην άδικη αποστράτευσή τους με δυσμενή κρίση.
«Στις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και στα Σώματα Ασφαλείας, ισχύει ο Ν. 3883/2010 σχετικά με τις αποστρατείες, όπως ίσχυαν και στον προηγούμενο Ν. 2439/1996 τόσο για ευμενή κρίση Ευδοκίμως Τερματίσαντες, όσο και για δυσμενή κρίση Αποστρατευταίοι.
Στην Πολεμική Αεροπορία οι Αξιωματικοί, εξ Υπαξιωματικών προερχόμενοι, προάγονται στον καταληκτικό βαθμό Ευδοκίμως (ευμενή κρίση) και αποστρατεύονται μετά από διάστημα τριάντα πέντε ημερών Αυτεπάγγελτα (δυσμενή κρίση) και η συνταξιοδοτική τους πράξη αναγράφει Αυτεπάγγελτη Αποστρατεία.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης ότι ο ελάχιστος χρόνος μεταξύ των δυο κρίσεων θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ένα χρονικό διάστημα ενενήντα ημερών.
Στον αντίποδα, μόνο οι Αξιωματικοί προερχόμενοι από στρατιωτικές σχολές Αξιωματικών ή από διαγωνισμό, αποστρατεύονται Ευδοκίμως Τερματίσαντες και η συνταξιοδοτική τους πράξη γράφει Αυτεπάγγελτα Ευδοκίμως Τερματίσαντες.
Ερωτήματα:
α. Γιατί στην Πολεμική Αεροπορία οι Αξιωματικοί, εξ Υπαξιωματικών προερχόμενοι και μόνο, όταν αποστρατεύονται, αναγράφεται στην συνταξιοδοτική τους πράξη η λέξη Αυτεπάγγελτα που θεωρείται δυσμενή κρίση και όχι η φράση Αυτεπάγγελτα Ευδοκίμως Τερματίσαντες όπως σε όλους τους άλλους κλάδους;
β. Πότε θα αποκατασταθεί η ηθική και βαθμολογική ικανοποίηση των ήδη αποστρατευθέντων και ιδιαίτερα των Σμηνάρχων που προέρχονται εξ Υπαξιωματικών;
γ. Πότε επιτέλους θα δικαιωθούμε από αυτή την καταφανέστατη αδικία;
Σύλλογος Αποφοίτων ΣΤΥΑ (ΣΑΣ)».
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ+13
ΑΡΘΡΟ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑΣ Μέλος Δ.Σ. της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου